Μόλις ένα σαββατοκύριακο προλάβαμε να χαρούμε το βουνό και το σπίτι μας εκεί και ήρθε η καραντίνα no2. Σαν σίριαλ του Netflix δεν ακούγεται? To βουνό μας βλέπετε ανήκει σε άλλο νομό και η πρόσβαση εκεί κατά τη διάρκεια του lockdown δεν μας επιτρέπεται.

Το φθινόπωρο μπορεί να είναι και από τις ωραιότερες εποχές στο βουνό. Η ομορφιά είναι απλά απερίγραπτη! Ο ακόμη φανταστικός καιρός, σχεδόν καλοκαίρι, αφήνει το περιθώριο για ατέλειωτες βόλτες αλλά και δουλειές στο κτήμα. Μόλις όμως κάνει πως εξαφανίζεται και δύει ο ήλιος, η θερμοκρασία πέφτει δραματικά και το σπίτι γίνεται ο απόλυτος προορισμός. Κοντά στο τζάκι φυσικά.

Τα χρώματα είναι αυτά που σου αιχμαλωτίζουν το βλέμμα και σε κάνουν να κοιτάζεις με δέος τη φύση. Η ένταση και η ζεστασιά των χρωμάτων που έχουν τα δέντρα και τα φύλλα αλλάζουν και μεταμορφώνονται με τις ώρες της ημέρας. Βαθιά και υγρά με τις σταγόνες υγρασίας να στάζουν το πρωί. Φωτεινά, σκληρά κάτω από τις δυνατές ακτίνες του ήλιου. Ζεστά, σαν να έχουν πάρει φωτιά, στο δειλινό. 

Τρελαίνομαι να περπατάω στα απόκρυφα, στενά μονοπάτια στο δάσος, και να ακούω τον κριτσανιστό ήχο από τα ξερά φύλλα κάτω από τις πατημασιές μου. Λατρεύω αυτόν τον ήχο, λειτουργεί θεραπευτικά, σαν βάλσαμο στην ψυχή μου. Αγαπώ τις  ακτίνες του ήλιου που με τυφλώνουν καθώς τρυπούν επίμονα από τις ακόμη πυκνές φυλλωσιές των δέντρων. Αγαπώ αυτή την εικόνα.

Αυτές οι υπέροχες βόλτες αποδεικνύονται πάντα εκτός από χαλαρωτικές και πολύ πρακτικές. Συνήθως περπατάω κρατώντας και το καλάθι μου μαζί, σαν να κρατάω το τσαντάκι μου. Μαζεύω σε αυτό το πρακτικό τσαντί ό,τι πιάσει το μάτι μου, ό,τι θα μπορούσε να μου φανεί χρήσιμο στις φωτογραφίσεις μου, στους στολισμούς, στη διακόσμηση μιας γωνιάς, ενός παραθύρου, ενός τραπεζιού...

Βελανίδια, κουκουνάρες όλων των ειδών, ξερά φύλλα όλων των χρωμάτων και σχημάτων, κλαδιά δέντρων για τα βάζα μου, υπέροχα κατακόκκινα κυνόροδα, άγρια αχλάδια και ένα σωρό άλλα άγρια φρούτα... Ξέρω πως όλα αυτά είναι τα ωραιότερα props και στολίδια που θα μπορούσα να έχω. Autumn forage feast. Μια πραγματική φθινοπωρινή γιορτή.

Έξω από το σπίτι έχουμε ένα παλιό ξύλινο τραπέζι, ξεβαμμένο και φθαρμένο από τον χρόνο αλλά και τον ήλιο. Μόλις ακούμπησα το γεμάτο φθινοπωρινά props καλάθι μου επάνω του, σκέφτηκα πως για αυτό ακριβώς τα μάζεψα, για να τα στήσω επάνω του, να στολίσω αυτό το συγκεκριμένο τραπέζι.Το να στρώνεις ένα τραπέζι και να το στολίζεις με τα δώρα της φύσης είναι ό,τι ωραιότερο. Κανένα αγορασμένο στολίδι δε συγκρίνεται με τα φυσικά στολίδια της γης. 

Από μια υπαίθρια αγορά με αντίκες στην Προβηγκία (μου λείπουν τόσο αυτές οι αποδράσεις), είχα αγοράσει παλιά, χοντρά, λινά τραπεζομάντηλα όλων των μεγεθών (thanks to Ruth Ribeaucourt). Είναι από τις καλύτερες αγορές που έχω κάνει. Σήμερα ευγνωμονώ για ακόμη μια φορά την τύχη μου που βρέθηκαν μπροστά μου, μια και για πολλοστή φορά ταιριάζουν με το concept μου.

Εάν σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς καταφέρετε να βρεθείτε στη φύση, μην τεμπελιάσετε. Μαζέψτε αντίστοιχα όμορφα φυσικά στολίδια. Και μην το κάνετε μόνοι, κάντε το με τα παιδιά σας. Κινήστε τους την περιέργεια να μάθουν πράγματα γύρω από τη φύση, τις εποχές, τα χρώματα! Μπορεί και να εκπλαγείτε και να μάθετε κάτι παραπάνω κι εσείς από τη γεμάτη φαντασία, διερευνητική ματιά τους. Συνυπάρξτε, στολίστε το τραπέζι σας ή όποια γωνιά του σπιτιού το απαιτεί. Θα είναι από τις πιο δημιουργικές και ευχάριστες στιγμές. Και τα οφέλη, πάρα πολλά. Τολμήστε το και δεν θα το μετανιώσετε.