Είναι κάποια πράγματα που αποφεύγεις να τα κάνεις, τα κρατάς και τα βλέπεις έτσι απλά από απόσταση. Χωρίς λόγο, ή μάλλον για κάποιο λόγο θεωρείς πως είναι κάτι το πολύ δύσκολο και πως χρειάζεται φοβερή δεξιοτεχνία για να το πετύχεις. Και πάλι το λέω, χωρίς λόγο. Γιατί απλά δεν ξέρεις, γιατί δεν έχεις ασχοληθεί.

Χρόνια τώρα προσπαθώ να βάλω στην άκρη κάποιες τροφές που ξέρω πως είναι επιβαρυντικές και βλαβερές για τον οργανισμό μας. Μία από αυτές είναι σίγουρα και η ζάχαρη. Δεν ήμουν ποτέ λάτρης των γλυκών και έτσι για μένα ήταν πολύ εύκολο να στερηθώ ή να μειώσω στο minimum τη χρήση της ή ακόμη και να την αντικαταστήσω με κάτι άλλο πιο υγιεινό. Σαν μαμά ενός μικρού παιδιού ήθελα αυτή τη συνήθεια να την περάσω και στην κόρη μου. Το θεωρούσα πολύ σημαντικό ένα παιδί να μην αποκτά τέτοιες συνήθειες και να μην επιβαρύνει τον οργανισμό του με κάτι το οποίο δε είναι ωφέλιμο. Σε φυσιολογικά πλαίσια πάντα και χωρίς υπερβολές και ακρότητες. Φυσικά υπήρχαν και υπάρχουν γλυκά στη ζωή μας απλώς εμφανίζονται επιλεκτικά και κάπως πιο προσεγμένα σε σχέση με τη ζάχαρη.

Η αλήθεια είναι πως ήμουν απόλυτα ικανή να χαλάσω μια συνταγή αφαιρώντας ή μειώνοντας την ποσότητα ζάχαρης. Όταν διάβαζα μια συνταγή που απαιτούσε 300 γραμμάρια ζάχαρης για ένα τέλειο κέικ, πάθαινα πανικό. Ήταν απαγορευτικό! Το ίδιο πράγμα συνέβαινε και με τις μαρμελάδες. Το 1 κιλό φρούτα/ 1 κιλό ζάχαρης στη δική μου κουζίνα δεν έπαιζε ποτέ! Εκτός από πολύ βλαβερό ήταν και απίστευτα λιγωτικό. Για γλυκά του κουταλιού και τα σιροπιαστά, δεν το συζητάμε καν!  

Καθώς έχω μείνει κολλημένη στο βιβλίο που έχω λατρέψει τελευταία, το "The Artful Baker" του Cenk Sönmezsoy, εμπνέομαι καθημερινά και για να πω την αλήθεια τη χρειάζομαι αυτή τη δημιουργική έμπνευση αυτή την περίοδο. Μια και έχω ακόμη υπέροχα βερίκοκα από τα δέντρα μας, σκέφτηκα να κάνω μια μαρμελάδα που αρέσει σε όλους μας και την κάνω κάθε χρόνο. Αυτή τη φορά όμως θα χρησιμοποιήσω τη μισή ζάχαρη και αυτό γιατί θα κάνω τη δική μου πηκτίνη, του Cenk για την ακρίβεια!

Και εδώ ταιριάζει αυτό το νομίζεις πως κάτι είναι πολύ δύσκολο μέχρι να το δοκιμάσεις και να δεις ότι είναι αστεία εύκολο. Νόμιζα πως η πηκτίνη είναι κάποιο επτασφράγιστο μυστικό που χρειάζεται μεγάλη τέχνη.

Τίποτα από όλα αυτά. Χρειάζεται μερικά όμορφα, πράσινα μήλα, νεράκι και τη διάθεση να το κάνεις. Τόσο απλά είναι τα πράγματα. Είναι όμως από αυτά τα μαγειρικά που κάνεις και νιώθεις πολύ καλά. Νιώθεις πως έκανες κάτι πολύ ιδιαίτερο και χρήσιμο.

Χρησιμοποιώντας την πηκτίνη στην παρασκευή μαρμελάδας μειώνουμε στα μισά ακριβώς την ποσότητα της ζάχαρης. Η γλυκύτητα της μαρμελάδας όμως δεν μειώνεται καθόλου. Παραμένει το ίδιο γλυκιά και εκτός αυτού αποκτά μια πιο ωραία και πιο φρουτένια γεύση.