Τι άλλο να θελήσει ένας άνθρωπος κάποιο λαμπερό, κατακόκκινο, φθινοπωρινό σούρουπο στο βουνό, κοντά στο τζάκι, από ένα όμορφο plateau με τυριά, ένα υπέροχο κρασί και μια καλή παρέα? Νομίζω τίποτα. Είναι το τέλειο γεύμα για το τέλος μιας υπέροχης μέρας.

Και πράγματι σήμερα ήταν μια υπέροχη μέρα. Από εκείνες τις τόσο όμορφες, λαμπερές μέρες που δεν χορταίνεις να χαίρεσαι τη φύση. Δεν θέλεις να σταματήσεις να περπατάς, να θαυμάζεις και να νιώθεις για πολλοστή φορά δέος για την ομορφιά που σε περιβάλλει.

Περπατάς και παίρνεις τις πιο βαθιές ανάσες, εισπνέεις τον καθαρό αέρα που σχεδόν σου φέρνει ζάλη... Σαν να καθαρίζει και να παίρνει από μέσα σου όλη την ένταση και ό,τι έφερες μαζί σου στο βουνό από τη ζωή της πόλης. Το βλέμμα σου στέκεται μόνο στην ομορφιά, στα καταπράσινα και στα μπλέ έλατα, στο κατακόκκινο πύρινο χρώμα που έχουν αρπάξει τα φύλλα των φυλλοβόλων δέντρων. Μισά ακόμη στα κλαδιά και μισά πεσμένα στη γη. Λατρεύω τον κρατσανιστό ήχο πάνω στα ξερά φύλλα... Θεραπευτικός!

Ξυπνήσαμε το πρωί μέσα σε ένα μάλλον ομιχλώδες τοπίο, χαρακτηριστικό των φθινοπωρινών πρωινών, για να αρχίσει σιγά σιγά η ομίχλη να ανοίγει και να προβάλλουν οι χρυσές ακτίνες του ήλιου μαζί με έναν καταγάλανο ουρανό. Αν και η ζέστη ακόμα καλά κρατεί, τα χρώματα της φύσης συνηγορούν στο ότι είμαστε βαθιά μέσα στο φθινόπωρο.

Περπατήσαμε σχεδόν όλη την ημέρα! Μέσα από μονοπάτια και διαδρομές, παρέα με φίλους αλλά και μια ολόκληρη αγέλη σκυλιών. Οι φύλακες! Στιγμές απόλαυσης για εμάς αλλά και για τα αγαπημένα μας τετράποδα που δεν χάνουν ευκαιρία να μας δείχνουν πόσο πολύ απολαμβάνουν την παρέα μας.  Όμορφες μουσούδες που τρίβονται επάνω μας και ζητούν επίμονα χάδια και προσοχή. Αυτά τα χαδιάρικα και τρυφερά πλάσματα μεταμορφώνονται στη στιγμή σε άγρια θηρία εάν αντιληφθούν κάποιον περίεργο θόρυβο, κίνδυνο, απειλή! Αρκεί ένα να δώσει το σήμα για να πάρουν φωτιά και να τρέξουν όλα γαυγίζοντας τρελά μέχρι να σιγουρευτούν πως δεν κινδυνεύουμε από τίποτα! Και πάλι πίσω για χάδια, για προσοχή και καμιά λιχουδίτσα!!

Περπατώντας μαζεύουμε φύλλα δέντρων με τα πιο υπέροχα πύρινα χρώματα, βελανίδια, κάστανα, καρύδια. Φτιάχνω τα φθινοπωρινά μου props, κατευθείαν από τη φύση. Και είναι τα καλύτερα. Κανένα αγορασμένο και φτιαχτό δεν συγκρίνεται με αυτά. Ευτυχώς έχουμε παρέα και βοηθούν όλοι στην αναζήτηση του πιο τέλειου φύλλου και κλαδιού!

Πηγαίνουμε και στο μποστάνι μας για να μαζέψουμε λαχανικά και κατευθείαν πίσω στο σπίτι. Είναι ήδη απόγευμα, ο ουρανός έχει ροζίσει σοβαρά! Θα ετοιμάσουμε το βραδινό μας και θα ψήσουμε στο τζάκι. Αλλά λίγο πριν, θέλω να φτιάξω το πρώτο μας φθινοπωρινό plateau με τυριά! Πρέπει να βιαστώ, χρειάζομαι το λιγοστό φως της ημέρας που έχει απομείνει για να το φωτογραφίσω.

Προς τιμήν της στιγμής, θα ανοίξω το καρίκι μου! Την κολοκύθα μου! Θυμάστε την κολοκύθα που έφερα από το ταξίδι μου στην Τήνο τον Μάιο,  τότε που ακολουθήσαμε τα food paths της Τήνου μαζί με την κόρη μου. Επισκεφθήκαμε ένα τοπικό τυροκομείο. Ένα από τα τυριά που παράγονται εκεί και ίσως το πιο εντυπωσιακό που έχω δει ποτέ, ήταν το καρίκι. Η κολοκύθα που πήρα ήταν πολύ φρέσκια, χρειαζόταν χρόνο. Ένα εξάμηνο. Νομίζω πως είμαστε στον σωστό χρόνο. Όταν το ανοίξω θα πρέπει να έχει τα αρώματα και τη γεύση ενός παλαιωμένου τυριού, κάτι σαν ροκφόρ. Έχω και τα παλαιωμένα μαλαθούνια μου! Πόσο υπέροχα είναι τα ελληνικά τυριά, πραγματικά!

Φτιάχνουμε το plateau μας με τη φίλη μου και το στολίζουμε με τα απομεινάρια των καλοκαιρινών φρούτων, κάποια σύκα και σταφύλια, αλλά και τα φρέσκα, φθινοπωρινά, δικά μας καρύδια και κάστανα.. Είχα αγωνία για τη γεύση του καρικιού! Είναι κάτι σαν το παλαιωμένο κρασί, μπορεί να βγει διαμάντι αλλά δεν ξέρεις καμιά φορά... 

Τα τυριά μας βγήκαν υπέροχα! Οι γεύσεις και τα αρώματα εξωπραγματικά... Μένει μόνο να επιλέξουμε το κατάλληλο κρασί για να τα συνοδεύσουμε.. Έχει ήδη βραδιάσει, καθόμαστε δίπλα στο τζάκι, με τα ποτήρια μας γεμάτα κόκκινο παλαιωμένο κρασί και τα πρόσωπά μας φωτεινά από τις φλόγες της φωτιάς αλλά και από χαρά!