Σε κάποια από τις παλαιότερες επισκέψεις μας στο νησί της Τήνου, παρατήρησα για πρώτη φορά αραδιασμένες νεροκολοκύθες στη σειρά... Βαμμένες περίεργα σαν με ένα άσπρο στεφάνι και με ημερομηνίες γραμμένες επάνω τους. Δεν πήγε ποτέ το μυαλό μου πως μέσα έκρυβαν πολύτιμο τυρί που ωρίμαζε, το λεγόμενο καρίκι. Το όνομα το πήρε από τις νεροκολοκύθες που στην Τήνο λέγονται και καρίκια. Εντυπωσιαστήκαμε τρομερά από το πόσο ευρηματική και πλούσια είναι η κουζίνα των Κυκλάδων και από το πόσα μυστικά και θησαυρούς έχει ακόμα κρυμμένους!

Δεν παραλείψαμε φυσικά να το δοκιμάσουμε και εκπλαγήκαμε από το πόσο πλούσια και δυνατή ήταν η γεύση του. Τυρί ωρίμανης μέχρι και έξι μηνών! Δικαιολογούσε την ένταση και τη δύναμή του! Κάτι σε stilton, κάτι σε roquefort, σίγουρα θα το έλεγες μπλε τυρί όμως με έναν δικό του χαρακτήρα και ταυτότητα! Φύγαμε εντυπωσιασμένοι τότε αλλά εμένα μου έμεινε αυτή η εικόνα της σφραγισμένης κολοκύθας. Ήθελα να μάθω περισσότερα, το πώς, το γιατί? Το έχω αυτό! Το φετινό TinosFoodPaths19 ήταν η ευκαιρία! Μαζί με την κόρη μου ψάξαμε και μάθαμε πως μία κυρία, κάπου εκεί ψηλά στα βουνά της Τήνου, έφτιαχνε και κρατούσε την παράδοση του καρικιού. Και την αναζητήσαμε.

Ανεβαίνοντας προς το βουνό του Τσικνιά, προς τη Στενή, δεν μπορούσαμε να πάρουμε τα μάτια μας από το πανέμορφο, ολάνθιστο  τοπίο και τη φύση που βρισκόταν στα πιο όμορφα και πολύχρωμά της!! Σταματούσαμε συνέχεια για να φωτογραφίσουμε φανταστικά τοπία, πανέμορφα μικρά σπίτια, λιβάδια σαν πολύχρωμα χαλιά... Περιστερώνες... Κάθε επισκέπτης που σέβεται τον εαυτό του πρέπει οπωσδήποτε να φωτογραφίσει έναν περιστερώνα!! 

Φτάνοντας στη Στενή, ένα χωριό που βρίσκεται στους πρόποδες του ψηλότερου βουνού της Τήνου, του Τσικνιά, και βρίσκοντας το τυροκομείο της Αγγέλας Ρουγγέρη, μας κόπηκε η ανάσα.  Η Αγγέλα έχει το απόλυτο office with a view!! Σαν να κρεμόταν η πλαγιά πάνω από το απέραντο γαλάζιο! Τη ζηλέψαμε αυτή τη θέα αλλά και το υπέροχο κτήμα στο οποίο στεγάζεται το τυροκομείο! Υποθέσαμε πως απολαμβάνει και χαίρεται αυτό το μοναδικό κάδρο καθημερινά αλλά όπως μας εξομολογείται καλωσορίζοντάς μας, δεν προλαβαίνει να σηκώσει κεφάλι από τη δουλειά!

Πρόκειται για μία οικογενειακή, πιστοποιημένη μονάδα που αποτελείται από την Αγγέλα και τον άνδρα της. Όταν στην αρχή της δεκατετίας ξεκίνησε η κρίση, η Αγγέλα μαζί με τον άνδρα της εργάζονταν στον κατασκευαστικό κλάδο. Η κρίση, όπως όλοι γνωρίζουμε, χτύπησε ανελέητα την κατασκευή και έτσι βρέθηκαν σε πολύ δύσκολη θέση. Έχαναν πολλά χρήματα. Κάποιος από τους οφειλέτες τους μην έχοντας χρήματα να τους πληρώσει, τους πλήρωσε με κάποιες αγελάδες. Αυτή ήταν η αρχή. 

Η οικογένεια της Αγγέλας έφτιαχνε τοπικά τυριά ανέκαθεν αλλά μόνο για προσωπική τους χρήση. Έχοντας τη γνώση και αποκτώντας και αγελάδες, η πορεία ήταν κάτι σαν μονόδρομος! Σήμερα, το τυροκομείο παράγει τυριά, καρίκι, πετρωτό και μαλαθούνι, από τις 35 πλέον αγελάδες που έχουν στο κτήμα. Ο άνδρας της φροντίζει και αρμέγει  τα ζώα και εκείνη, φορώντας την πεντακάθαρη, λευκή στολή της, μπαίνει στο τυροκομείο το πρωί και βγαίνει το βράδυ! Δεν προλαβαίνουμε, μας λέει. Τα τυριά τους είναι περιζήτητα!

Μας μιλάει για τα τυριά. Ξεκινάμε με το πιο εντυπωσιακό που είναι το Καρίκι. Πρόκειται για ένα τυρί που φτιαχνόταν από παλιά αποκλειστικά και μόνο στην ορεινή Τήνο, στη συγκεκριμένη περίπτωση στη Στενή. Το γάλα φυσικά είναι από τις αγελάδες του κτήματος αλλά και οι κολοκύθες καλλιεργούνται εκεί, στο μποστάνι. Οι κολοκύθες, αφού τις αφήσουν να ξεραθούν, κόβονται, αφαιρούνται τα εσωτερικά και οι σπόροι, καθαρίζονται και πλένονται με γάλα. Έτσι, θα αποκτήσουν τον πολυπόθητο μύκητα που θα βοηθήσει στην ωρίμανση του τυριού. Όσο για το τυρί Καρίκι, αυτό θα γίνει από το πετρωτό, ένα τυρί βάση, ανάλατο αλλά όχι και άνοστο. Το πετρωτό θα μπει στην κολοκύθα μαζί με χοντρό θαλασσινό αλάτι, θα πιεστεί για να φύγει ο αέρας και στη συνέχεια η κολοκύθα θα σφραγιστεί με αλευρόκολλα. Αναγράφεται επάνω η ημερομηνία παρασκευής και φυλάσσεται σε δροσερό μέρος μέχρι και 6 μήνες! Η τελική γεύση και η ένταση θα εξαρτηθεί από τον χρόνο ωρίμανσης. Πέρα από τη γεύση, είναι και σαν θέαμα εντυπωσιακό, δεν χορταίνεις να το φωτογραφίζεις!

Το Μαλαθούνι, σε σχήμα που μοιάζει με καλαθάκι, είναι και αυτό αγελαδινό. Αφού στραγγιστεί, μπαίνει σε καλαθάκια από βούρλα για να πάρει το σχήμα του καλαθιού. Αργότερα βγαίνει, δένεται μέσα σε τουλπάνι και κρεμιέται έξω για να στεγνώσει. Το συγκεκριμένο υπάρχει και εμπλουτισμένο με διάφορα πιπέρια. Όσο για το τυρί βάση, το Πετρωτό, να πούμε πως χρησιμοποιείται με διαφορετική τεχνική για να βγάλει ακόμα ένα διάσημο κυκλαδίτικο τυρί, την Κοπανιστή.

Όλα μας φάνηκαν υπέροχα και μοναδικά και η οικοδέσποινά μας ακούραστη και πολύ φιλόξενη! Και ενώ φαινόταν πως οι δουλειές της "τρέχουν", εκείνη μας προσκάλεσε στον κήπο, κάτω από μια δροσερή σκιά. Έφερε έναν δίσκο με διάφορα από τα τυριά της μαζί με ρακί. Διαφορετικοί οι χρόνοι ωρίμανσης του κάθε καρικιού, διαφορετική και η κάθε μπουκιά! Ευτυχώς που θα φύγουμε με το καράβι, σκέφτομαι, και θα μπορέσουμε να φορτωθούμε μπόλικα μαλαθούνια και καρίκια!!