Kάθε χρόνο, αρχές Δεκέμβρη, μια τέτοια μέρα σαν τη σημερινή, το σπίτι μας μπαίνει και επίσημα στο Πνεύμα των Χριστουγέννων. Είναι για μένα μια μέρα μοναδική, γεμάτη λαμπερές, χρωματιστές μπάλες, στολίδια παλιά και καινούργια, νιφάδες, φωτάκια σε όλα τα χρώματα και σχήματα, κεράκια, μα πάνω από όλα χαρά!! Απέραντη χαρά και ευγνωμοσύνη γιατί για ακόμη μια μέρα ξαναγίνομαι παιδί!! Και φυσικά δεν θα μπορούσε μια μέρα σαν και αυτή να λείπει από το σπίτι το υπέροχο άρωμα από φρεσκοφουρνισμένα σπιτικά κουλουράκια και άλλα φυσικά Χριστουγεννιάτικα καλούδια!! Είναι μία παράδοση που κρατάει χρόνια και κανένας δεν θέλει να χαλάσει για κανέναν λόγο!! Σήμερα τα κουλουράκια μας συνοδεύει -ύστερα από γενική απαίτηση- η πολυαγαπημένη μας Τάρτα με Κυδώνια!! Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου μέχρι και σήμερα, αυτή η μέρα δεν έχει χάσει τίποτα από τη μαγεία της. Θέλοντας και μη, σκεπτόμενη τα Χριστούγεννα και το στόλισμα, το μυαλό μου πηγαίνει συνειρμικά στις παιδικές μνήμες, δικές μου αλλά και αυτές που ήταν μικρή η κόρη μου.

Λατρεύω αυτή την ατμόσφαιρα, τη λάτρευα από παιδί!! Νομίζω πως για αυτό λατρεύω και τον χειμώνα και ό,τι έχει σχέση με αυτόν. Τις παγωμένες μέρες του χειμώνα, τα λυγισμένα από το βάρος του χιονιού κλαδιά, τον ήχο του πατήματος πάνω στο φρέσκο χιόνι, τα ροδοκόκκινα μάγουλα και μύτες, τη μυρωδιά του ξύλου που καίγεται στο τζάκι, τον χιονάνθρωπο και τα έλκυθρα, τον έναν και μοναδικό πόλεμο που αγάπησα στη ζωή μου... τον χιονοπόλεμο!!! Μήπως ζω σε λάθος χώρα?? Καλή ερώτηση. Αυτές οι εικόνες είναι οι αγαπημένες μου! Εάν ζωγράφιζα ένα ειδυλλιακό τοπίο, η δική μου ζωγραφιά θα τα περιείχε όλα αυτά.

Ίσως η αδυναμία που έχω στο χειμωνιάτικο τοπίο να έχει να κάνει με τα βιώματά μου και τα πολύ παιδικά μου χρόνια. Και η αλήθεια είναι πως μεγάλωσα με όλες αυτές τις εικόνες και πολύ χιόνι. Θυμάμαι ακόμη πως έπεφτα για ύπνο το βράδυ μετά από μια μέρα μουντή και βροχερή και ξυπνούσα την επόμενη και τα έβρισκα όλα λευκά και πεντακάθαρα. Το χιόνι που είχε σκεπάσει τα πάντα λαμπύριζε και σχεδόν με τύφλωνε η απίστευτη λάμψη του!! Η χαρά ήταν ανείπωτη!! Θα έτρεχα έξω όσο πιο γρήγορα μπορούσα στο χιόνι και στο κρύο, τις πιο πολλές φορές ακατάλληλα ντυμένη από τη βιασύνη μου. Το φαινόμενο να είναι το χιόνι πιο ψηλό από μένα ήταν συνηθισμένο, και για να πάω σχολείο πολλές φορές έπρεπε κάποιος  μεγάλος να μου ανοίξει τον δρόμο και εγώ να ακολουθώ χοροπηδώντας από πίσω!!! Κάτι σε Χάιντι ακούγομαι τώρα που το σκέφτομαι αλλά ήταν πολύ κοντά, ίσως για αυτό να λάτρευα και τα παραμύθια με τη Χάιντι!!

Και αυτή η μαγική εικόνα δεν θα μπορούσε ποτέ να είναι τέλεια χωρίς το τέλειο δένδρο, το έλατο! Ήταν και είναι το αγαπημένο μου δένδρο με σχεδόν υπερφυσικές δυνάμεις! Ήταν αυτό που είχε όλα τα δώρα στα πόδια του και φορούσε την πιο λαμπερή και γιορτινή φορεσιά!! Το έλατο όμως ήταν πολυτέλεια, δεν υπήρχε. Ευπρόσδεκτο ήταν κάθε κλαδί που μπορούσαμε να βρούμε για να το στολίσουμε. Κανένα όμως δεν είχε την ομορφιά, τη μυρωδιά και το χρώμα του έλατου. Και τα στολίδια ήταν ανύπαρκτα. Τα περισσότερα τα φτιάχναμε μόνοι μας και φυσικά δεν έλειπαν οι καραμέλες!! Πολλές, πολύχρωμες καραμέλες, τυλιγμένες σε γυαλιστερά χαρτάκια. Ήταν τα τέλεια στολίδια!! Αυτά θα έδιναν τη λάμψη που έλειπε από τις μπάλες και τα φωτάκια. Είχαν και κάτι άλλο καλό, μπορούσαμε να τις φάμε ξεστολίζοντας!! Δεν θυμάμαι πως τα δώρα ήταν το ζητούμενο, για να είμαι ειλικρινής ελάχιστα τα θυμάμαι, ήταν αυτή η μαγική ατμόσφαιρα που ζέσταινε τις καρδιές μας, και αυτό αρκούσε. Ξέρω πως πολλοί από εσάς έχετε ζήσει κάτι παρόμοιο και πως οι περισσότεροι έχουμε στις μνήμες μας τέτοιες εικόνες απλές και ζεστές!! Δεν ξέρω για εσάς αλλά για μένα ήταν πολύτιμες!

Και ξανά ξυπνάει αυτή η μνήμη κάθε χρόνο και γινόμαστε και πάλι παιδιά, μεγαλώνοντας τα δικά μας παιδιά, και δεν ξέρω τίποτα πιο ευλογημένο και γενναιόδωρο  που θα μπορούσε να μας χαρίσει η ζωή από αυτό!!

Και έρχομαι στο σήμερα, και για άλλη μια μέρα το σπίτι είναι γεμάτο από παιδιά, μεγάλα παιδιά αλλά παιδιά, που με την ίδια ευλάβεια στολίζουν, ζυμώνουν, κάνουν χαμό!! Τη μέρα του στολισμού συνοδεύουν πάντα τα Χριστουγεννιάτικα κουλουράκια. Και ποτέ δεν φτάνει μία μέρα για να ζυμώσεις κουλουράκια, θα γίνουν και άλλα, και άλλα.. Γιατί απλά τελειώνουν και εξαφανίζονται με έναν μαγικό τρόπο. Συνταγές παλιές, καινούργιες, γεύσεις διαφορετικές, σε σχήμα δένδρου και αστεριού, επαναλαμβάνονται ευλαβικά σαν να μην είναι δυνατή η έλευση των Χριστουγέννων χωρίς αυτά!! Είναι αδύνατον να φανταστούμε μια τέτοια μέρα χωρίς τον μεθυστικό αρωματικό συνδυασμό της κανελογαριφαλοβανίλιας! Η διαδικασία από μόνη της υπέροχη!! Θεωρώ πως γίνεται μαγική όταν στο τραπέζι της κουζίνας κάθονται μικρά παιδιά. Την έχω την εικόνα. Πλυμένα χεράκια, σηκωμένα μανίκια, ποδιές -συνήθως τεράστιες- κατακόκκινα μάγουλα και βουρ στη δουλειά!!

Κάπως έτσι χιόνιζε στην κουζίνα μας. Αλεύρια παντού, μικροί χιονάνθρωποι γύρω από το τραπέζι!! Τα σχέδια μοναδικά, κανένα ίδιο. Φωνούλες γλυκές, να μιλάνε ασταμάτητα, και ενίοτε να μαλώνουν. "Έι, μου το χάλασες"! "Δικό μου ήταν αυτό, γιατί το πήρες!" Ομολογώ πως κάποιες φορές γινόταν το κεφάλι μου καζάνι αλλά για πολύ λίγο. Τίποτα δεν μπορούσε να χαλάσει αυτό το τέλειο σκηνικό. Στο τέλος ο στολισμός, γλάσο, μπαλίτσες smarties και στα καλαθάκια!! Νομίζω πως σαν μαμά έχω ανοίξει τόνους ζύμης και ανοίγω ακόμα. Νιώθω πραγματικά ευλογημένη για αυτό.

Κάθε χρόνο, μια τέτοια μέρα, σαν σήμερα, στολίζουμε και φτιάχνουμε τις χριστουγεννιάτικες λιχουδιές μας!! Πόση χαρά, ζεστασιά και αγάπη γεμίζουν τις καρδιές μας!!

Η σημερινή μέρα είναι για μένα ακόμη πιο μαγική!! Δανείζομαι την υπέροχη ενέργεια και τη λάμψη της για να δώσω φτερά σε κάτι που θέλω να πετάξει πολύ ψηλά και μέσα από αυτό να μοιραστώ τις ιστορίες μου μαζί σας !!!

                                                                  Καλώς ήρθατε στο not_guilty_food