Σαρδέλες στο βουνό? Γιατί όχι? Δεν είναι από τα πιο συνηθισμένα βουνίσια πιάτα αλλά πραγματικά, γιατί όχι?! Η περίοδος της νηστείας είναι μία περίοδος που χρειάζεται έμπνευση και εφευρετικότητα. Χρειάζεται να ψάχνει κανείς καθημερινά για λύσεις και για τροφές ώστε να μην είναι μονότονο και βαρετό το μενού μας. Το βουνό ως γνωστόν αγαπά τη φωτιά και την ψησταριά κι έτσι η σαρδέλα φάνηκε σαν μία ωραία λύση.

Η δική μας νηστεία δεν είναι πολύ αυστηρή και έχει να κάνει κυρίως με αποχή από το κρέας και τα γαλακτοκομικά. Εξακολουθούμε κάποιες φορές να τρώμε ψάρια και θαλασσινά, και φυσικά όλα τα λαχανικά! Τα πράγματα αλλάζουν λίγο τη Μεγάλη Εβδομάδα που περιοριζόμαστε μόνο στα λαχανικά και όσπρια.

Η διαδικασία της νηστείας δεν είναι κάτι που με προβληματίζει, αντιθέτως την κάνω με μεγάλη ευχαρίστηση και χαρά. Νιώθω πως κάνω κάτι πάρα πολύ καλό. Αντιλαμβάνομαι ξεκάθαρα τη σπουδαιότητα που έχει για την υγεία μας και τη βρίσκω πολύ σοφή. Πέρα από τη διατροφική και αποτοξινωτική της αξία, αποτελεί μέρος της παράδοσής μας σε ό,τι αφορά το θρησκευτικό κομμάτι και αυτό μου αρέσει καθώς με κρατάει κοντά στις ρίζες μου, στις μνήμες μου, στα πιστεύω μου!

Προσπαθώ σε αυτή τη φάση να είμαι αρκετά εφευρετική για να έχουν ποικιλία τα καθημερινά μας πιάτα. Δεν θέλουμε να βαρεθούμε και να πεινάσουμε, όχι πως υπάρχει περίπτωση να συμβεί το δεύτερο. Μάλλον το αντίθετο θα έλεγα. Έχει αποδειχθεί και ψυχολογικά πως όταν στερούμαστε μία ομάδα τροφών, νομίζουμε εμείς τώρα, στο μυαλό μας, πως υποσιτιζόμαστε και στέλνουμε προφανώς κάποιο τέτοιο μήνυμα στον εγκέφαλό μας. Με τη σειρά του και αυτός ο καημένος δίνει την εντολή να τσιμπάμε ό,τι πιο παχυντικό και αχρείαστο όλη την ημέρα. Το δικό μου "αχρείαστο" μενού περιλαμβάνει πολλά κρακεράκια, κριτσινάκια, "υγιεινά μπισκοτάκια", δυναμωτικές μπάρες... Όλα άκρως θρεπττικά όπως καταλαβαίνετε! Και έτσι συνήθως όλοι βρισκόμαστε με τη ζυγαριά μας σε ανοδική πορεία στο τέλος της νηστείας. Θέλει προσοχή, το λέω για να το ακούω.

Η σαρδέλα δεν είναι κάτι το οποίο θυμόμαστε μόνο τώρα. Αποτελεί μία εβδομαδιαία αγαπημένη, υγιεινή σηνήθεια. Αυτό το κατά τα άλλα μικροσκοπικό, ταπεινό αλλά και πεντανόστιμο ψαράκι έχει αδιαμφισβήτητα υψηλή διατροφική αξία. Ήταν επίσης κάτι που είχα καθιερώσει και στο παιδικό μενού. Κάθε εβδομάδα. Συνοδευόταν συνήθως από τον αγαπημένο πουρέ  σπανάκι. Δεν θυμάμαι ακριβώς εάν έτυχε λατρευτής αποδοχής από την αρχή αλλά σίγουρα έγινε πολύ αγαπημένο πιάτο. Κάτι το οποίο θα παρουσιάσεις στα παιδιά ως δεδομένο, θα μείνει κιόλας. Νομίζω πως το λάθος που κάνουμε συχνά οι γονείς είναι ότι δεν έχουμε λίγη παραπάνω υπομονή για να δώσουμε χρόνο και να υποστηρίξουμε αυτό που θέλουμε να καθιερώσουμε. Λυγίζουμε με το παραμικρό. 

Έχω καταλήξει -γνωρίζοντας και τη θρεπτική αξία του συγκεκριμένου ψαριού- πως είναι πολύ πιο σωστό να παίρνουμε τα τόσο απαραίτητα Ωμέγα 3 από τη φρεσκότατη, ντόπια σαρδελίτσα παρά από τα άγνωστης προέλευσης εισαγόμενα ψάρια. Θα βρεθούν και αυτά στο τραπέζι αλλά προτεραιότητα θα έχει πάντα η σαρδέλα.

Σήμερα βρήκα ολόφρεσκη σαρδέλα και δεν δίστασα. Θα ερχόμασταν στο βουνό το σαββατοκύριακο αλλά τι πειράζει? Θα την κάνω στη σχάρα, αφού την καθαρίσω, και θα τη σερβίρω με μία μίξη σαλάτας που κατά τη γνώμη μου της ταιριάζει πολύ. Η σαρδέλα αγαπάει το κρεμμύδι, τη ρίγανη, τον μαϊντανό, τη ντομάτα, το υπέροχο ελαιόλαδο.. Εντάξτε αυτό το υπέρχο ψαράκι πιο συχνά στο μενού σας και δεν θα χάσετε!!