Kάθε χρόνο, αρχές Μαΐου, χρόνια τώρα πραγματοποιείται η Γιορτή της Αγκινάρας στην Τήνο. Της ξακουστής Τηνιακής Αγκινάρας. Κάπως κάτι δεν βόλευε κάθε φορά και εγώ έμενα μόνο με το παράπονο. Φέτος, έχοντας πάρει την απόφαση πως είναι η χρονιά της αγκινάρας, έβαλα σοβαρές αντιστάσεις σε ό,τι στεκόταν εμπόδιο μπροστά μου. Δεν θα την έχανα με τίποτα. Θα πήγαινα οπωσδήποτε στην Τήνο για να φωτογραφίσω και να μαγειρέψω το υπέροχο αυτό λουλούδι.

Η Τήνος αποτελεί φυσικά ένα από τα πιο όμορφα νησιά των Κυκλάδων παρουσιάζοντας τεράστιο πλούτο ιστορίας, πολιτισμού και παράδοσης. Ένα νησί γεμάτο εναλλαγές τοπίων, πανέμορφων βουνών, βράχων, κάμπων και ακτών. Βραχώδεις περιοχές που θυμίζουν σεληνιακά τοπία και επιβλητικά λευκά χωριά που ξεπροβάλλουν ανάμεσα στα βουνά και θυμίζουν μικρά συννεφάκια, εκατοντάδες εκκλησίες και ξωκλήσια που λάμπουν τις νύχτες με τους φωτεινούς τους σταυρούς, πανέμορφα μονοπάτια και εντυπωσιακές παραλίες.. Αλλά και υπέροχα τοπικά προϊόντα και υπέροχοι άνθρωποι που τα προσφέρουν απλόχερα. Και αυτά είναι απλώς ένα μικρό δείγμα όλων όσων θα απολαύσει κανείς επισκέπτοντας την Τήνο!

Η Γιορτή της Αγκινάρας, που γινόταν παραδοσιακά εδώ και χρόνια τη δεύτερη εβδομάδα του Μάη, εξελίχθηκε σε κάτι πιο σπουδαίο και υπέροχο. Εξελίχθηκε σε μία γιορτή που αφορά την ανάδειξη των τοπικών προϊόντων και του πλούσιου γαστρονομικού χάρτη του νησιού. Πραγματικά καταπληκτική η ιδέα των Τηνίων! Έχω να πω πως τέτοια εκτίμηση και σεβασμό για την τοπική κουζίνα συναντά κανείς σπάνια στην Ελλάδα, την έχω συναντήσει περισσότερο στο εξωτερικό. Μέσα από μία υπέροχη εβδομάδα γιορτής, σκοπός είναι να αναδειχθούν τα σπουδαία τοπικά προϊόντα και οι συνταγές, και να γίνουν γνωστά στο ευρύτερο κοινό αλλά και στους τουρίστες που ήδη αυτή την εποχή έχουν αρχίσει να επισκέπτονται το νησί. Respect! Πραγματικά εντυπωσιακό και κυρίως για τα ελληνικά δεδομένα. Ο σεβασμός στις ρίζες, στην παράδοση δείχνει ένα σημαντικό επίπεδο πολιτισμού και κουλτούρας. Τίποτα δεν είναι τυχαίο.

Όσο για τα προϊόντα, πραγματικά αγγίζουν την κορυφή σε ποιότητα αλλά και σε νοστιμιά! Εκτός από την αγκινάρα, η λίστα με τα σπουδαία τοπικά προϊόντα είναι μακριά. Η Τήνος φημίζεται για τα υπέροχα γαλακτοκομικά της προϊόντα και τα τυροκομεία της,σε ένα τέτοιο θα πάμε κι εμείς. Καθώς η φύση είναι γενναιόδωρη, τα ντόπια φρούτα και λαχανικά είναι μοναδικής νοστιμιάς και γνωρίζω πως τα προϊόντα της είναι περιζήτητα και αγοράζονται και από τα γύρω νησιά. Η τηνιακή κάπαρη είναι από τις πιο νόστιμες ενώ κανείς δεν φεύγει από το νησί χωρίς μερικά βάζα με μαρμελάδες και σάλτσες με τα τοπικά προϊόντα από τις σπουδαίες μαγείρισσες του νησιού. Σημαντικά οινοποιεία έχουν δημιουργηθεί πλέον και αναδεικνύουν τις τοπικές ποικιλίες αλλά και τοπικές ζυθοποιίες είναι πλέον ευρέως γνωστές! Η λίστα είναι πραγματικά μακριά!!

Κάπως έτσι ξεκίνησε το Not Guilty Food το ταξίδι του στους γαστρονομικούς θησαυρούς της Τήνου. Παρέα μου έχω και την καλύτερη συντροφιά μου, την κόρη μου. Δεν μας ήταν άγνωστοι αυτοί οι θησαυροί καθώς επισκεπτόμαστε το νησί τακτικά. Θα ξεκινούσαμε από το πανέμορφο λουλούδι της αγκινάρας. Καθώς έχω φυτέψει και η ίδια φυτά αγκινάρας, αρκετά πιο βόρεια θα έλεγα, ήθελα να μάθω όσα περισσότερα μπορούσα από την ίδια την πηγή. Και η πηγή βρίσκεται στην Κώμη της Τήνου. Η οικοδέσποινά μας είναι η Μαρία Δενεκαρία. Μία νέα γυναίκα που μας υποδέχθηκε εγκάρδια, παρόλο που φάνηκε πως ο χρόνος της ήταν περιορισμένος. Μία γυναίκα που δεν μπορούσε να κρύψει ποσο μεγάλη αγάπη τρέφει για αυτό που κάνει αλλά και για τον τόπο της. Η οικογένεια της Μαρίας παράγει αγκινάρες. Ξεκινήσαμε λοιπόν από τα χωράφια της. Θα φωτογραφίζαμε και θα κόβαμε οι ίδιες τις αγκινάρες που θα μαγειρεύαμε αργότερα.    

Η Κώμη βρίσκεται στο βορειοανατολικό τμήμα του νησιού. Πρόκειται για έναν κάμπο, κοντά στη διάσημη παραλία της Κολυμπήθρας. Ένας τόπος γεμάτος με καλαμιές, για να προστατεύεται από τους δυνατούς αέρηδες, και εσπεριδοειδή. Όσο κόβουμε και φωτογραφίζουμε τα φυτά μας η Μαρία μας δίνει σημαντικές πληροφορίες. Φαίνεται πως εδώ βρίσκεται το κατάλληλο κλίμα αλλά και το έδαφος για το πολυετές αυτό φυτό. Και φαίνεται πως η Κώμη έχει και νερό αλλά τόσο όσο. Γιατί και η αγκινάρα το θέλει με μέτρο. Όταν οι χρονιές είναι ιδιαίτερα βροχερές, όπως η φετινή, αυτός είναι ένας λόγος για να μειωθεί σημαντικά η παραγωγή. 

Το φυτό της αγκινάρας μπορεί να κρατήσει μέχρι και 10 χρόνια! Αφού δώσει τους καρπούς του, το φυτό μαραίνεται και ξαναξυπνάει κάθε αρχή φθινοπώρου, τον Σεπτέμβριο, για να αρχίσει η συγκομιδή αρχές Μαρτίου και να κρατήσει μέχρι και τον Μάιο. Καθώς μεγαλώνει το φυτό και γίνεται ένας αρκετά μεγάλος θάμνος, από τις ρίζες του "πετάει" τις "φυτούλες". Είναι τα τρυφερά βλαστάρια που όταν τα βγάλει κανείς και τα φυτέψει θα γεννηθεί ένα καινούργιο φυτό αγκινάρας!

Φαίνεται πως οι αγκινάρες δεν έχουν ιδιαίτερους εχθρούς, εκτός από το νερό, γι'αυτό και δεν ψεκάζονται, ευτυχώς, για ασθένειες και παράσιτα. Βοηθάει φυσικά σε αυτό και το κλίμα. Οι δυνατοί βοριάδες δεν αφήνουν πολλά περιθώρια για μύκητες και ζιζάνια. Η Μαρία έχει πραγματικά τεράστιες γνώσεις αλλά και πολλή υπομονή. Προσπαθεί να βρει τις πιο όμορφες αγκινάρες για να τις φωτογραφίσουμε! Θα αφήσουμε τα χωράφια παίρνοντας μαζί μας έναν μεγάλο σάκο γεμάτο με αγκινάρες. Θα πάμε στο σπίτι της Μαρίας για να τις μαγειρέψουμε. Στον δρόμο μαζεύουμε πανέμορφα λουλούδια από τους αγρούς, φρέσκο χαμομήλι...

Απίστευτα φιλόξενη, μας ανοίγει το σπίτι της. Εμείς φυσικά με όλα τα "φωτογραφικά" μας! Μας βοηθάει και η κόρη της, η Άννα-Μαρία. Η χημεία μας ήταν τέτοια, σαν να γνωριζόμασταν χρόνια. Αρχίσαμε να στήνουμε τα σκηνικά μας και συγχρόνως να ετοιμάζουμε τη συνταγή. Θα φτιάξουμε ομελέτα με αγκινάρες, ντόπιο χοιρινό λουκάνικο και γραβιέρα Τήνου! Αλλά πρώτα θα μάθουμε από πρώτο χέρι πώς καθαρίζεται σωστά το λουλούδι της αγκινάρας. Δεν είναι και ό,τι πιο εύκολο αλλά μετά το μάθημα της Μαρίας έχω βελτιώσει την τεχνική μου σημαντικά!

Καθώς μαγειρεύαμε και φωτογραφίζαμε, οι καινούργιες μας φίλες φαίνονταν να το απολαμβάνουν μαζί μας και έκαναν ό,τι περνούσε από το χέρι τους για να έχει καλό αποτέλεσμα η προσπάθειά μας. Μας εντυπωσίασε ο τόσο φιλικός τρόπος και το ενδιαφέρον. Η φιλοξενία ηταν πραγματικά μοναδική. Τυχερός ο τόπος που έχει ανθρώπους με τόση αγάπη και σεβασμό!

Αφού φωτογραφήθηκε η ομελέτα μας την τιμήσαμε δεόντως! Ήταν υπέροχη! Μία τοπική συνταγή που αποτελεί παράδοση στο καθημερινό τηνιακό τραπέζι. Φεύγοντας πήραμε και τα δώρα μας, όσες αγκινάρες δεν είχαμε μαγειρέψει -και ήταν αρκετές- αλλά και το παραδοσιακό βαζάκι τηνιακής αγκινάρας! Και φυσικά τη συνταγή για να τη μοιραστούμε μαζί σας! Μαρία σε ευχαριστούμε!!