Είναι αρκετές μέρες τώρα που είμαι κλεισμένη μέσα και διαβάζω. Ακολουθώ κάποια σεμινάρια οινογνωσίας και wine tasting και τώρα είμαι στη φάση του διαβάσματος γιατί οσονούπω έρχονται οι εξετάσεις! Το κεφάλι μου είναι καζάνι! Το νιώθω σαν ένα μεγάλο μπαλόνι που μέσα του προσπαθώ να χωρέσω πάρα πολλές μικρές και μεγάλες πληροφορίες. Οξύτητες, τανίνες, σώμα, ποικιλίες (χιλιάδες), βαρέλια, μπουκάλια, μεθόδους οινοποίησης, pairing... άπειρα! Ο απόλυτος χαμός. Υποθέτω πως οφείλεται στις πολλές συγκεντρωμένες πληροφορίες μέσα σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα.

Είναι πραγματικά μια μοναδική εμπειρία και είμαι πολύ χαρούμενη που μαθαίνω τόσο ωραία και ενδιαφέροντα πράγματα. Έχω να πω όμως πως το θέμα διάβασμα, στρώσιμο για ώρες, όχι αστεία, και η απομνημόνευση αρχίζει να γίνεται λίγο δυσκολάκι! Και το λέω εγώ που μπορούσα να απομνημονεύσω βιβλία ολόκληρα με μεγάλη ευκολία! Γιατί ζορίζομαι τόσο, πείτε μου!

Μήπως γιατί το μυαλό πετά με απίστευτη ταχύτητα από τα θέματα που διαβάζω σε άλλα 50 συγχρόνως? Και έτσι απλά, αφού έχεις διαβάσει πέντε σελίδες, ανακαλύπτεις πως τα κρασιά της Βουργουνδίας πρέπει να έχουν σίγουρα κάποια σχέση με τον υδραυλικό που περιμένεις και έχει αργήσει, με την τράπεζα που πρέπει να πας γιατί είναι τέλος του μήνα και σίγουρα με τη μητέρα σου που έχει γρίπη και πρέπει να της πας τα φάρμακά της αλλά και με ένα σωρό άλλα άκυρα πράγματα!

Φυσικά, αυτά μεταξύ σοβαρού και αστείου. Ωστόσο, το γεγονός πως ξεχνάμε πιο εύκολα, απομνημονεύουμε πιο δύσκολα και το ότι υπάρχει μια σημαντική διάσπαση προσοχής είναι το μόνο σίγουρο. Όλο και πιο δύσκολο μου είναι να συγκεντρωθώ, να χαλαρώσω και να στοχεύσω σε ένα μόνο πράγμα. Καταβάλλω πολύ μεγάλη προσπάθεια για να τα καταφέρω. 

Είναι μέρες τώρα που χαζεύω τα εσπεριδοειδή που έχουν απομείνει στις γλάστρες. Τα λατρεύω αυτά τα φυτά, τα λουλούδια τους, τα δροσερά τους φρούτα. Από τα αγαπημένα μου. Κυρίως έχω βάλει στο μάτι δύο γλάστρες με πανέμορφα, πορτοκαλί κουμκουάτ. Μέρες τώρα σκέφτομαι τι θα μπορούσα να κάνω με αυτά, εκτός από μαρμελάδα. Καταρχάς εγώ πάντα είχα την εντύπωση πως τα κουμκουάτ δεν τρώγονται, εννοώ εκτός από γλυκό του κουταλιού. 

Τα μικρά αυτά "χρυσά πορτοκάλια", όπως τα ονομάζουν, είναι πολύ θρεπτικά. Σημαντικότατη πηγή βιταμινών και μετάλλων, αντιοξειδωτικών και ένα σωρό άλλων πολύτιμων συστατικών. Κάτι σχεδόν σαν superfood. Και το πιο σημαντικό? Τελικά τρώγονται και ωμά, και με τη φλούδα τους η οποία θεωρείται πιο νόστιμη και γλυκιά από το κάπως ξινούτσικο εσωτερικό τους. Ο συνδυασμός τους είναι αλήθεια φανταστικός. Είναι σαν να σκάνε στο στόμα σου φουσκίτσες με όλα τα αιθέρια έλαια εσπεριδοειδών. Μου αρέσουν αυτές οι μικροσκοπικές, δροσερές μπαλίτσες πάνω σε σαλάτες, πρωινά μπολ, γιαουρτάκια..

Έχω ανάγκη να αφήσω για λίγο το διάβασμα, να κάνω ένα μικρό διάλειμμα και να χαλαρώσω. Κάτι τέτοιες στιγμές δεν υπάρχει τίποτα καλύτερο για μένα από το να μπω στην κουζίνα και να μαγειρέψω. Μόνο έτσι νομίζω πως ξεφεύγω και ξεκουράζομαι πραγματικά, κάνοντας αυτό που αγαπώ και μου αρέσει. Έχω στο μυαλό μου κάτι πολύ όμορφο. 

Εκτός από τα κουμκουάτ μου, έχω και νεράντζια και μερικά κόκκινα πορτοκάλια. Σίγουρα αν δεν ήμουν η Βέσνα, θα σκεφτόμουν κάτι γλυκό. Αλλά όχι. Θα κάνω ένα αλμυρό πιάτο. Μπουτάκια κοτόπουλου με εσπεριδοειδή. Μου αρέσει πολύ το φαγητό με γεύσεις φρούτων και ειδικά όταν δεν είναι πολύ γλυκά αλλά έχουν αυτή την οξύτητα και την πικράδα. Πολλές φορές βάζω μπόλικο χυμό λεμονιού ή πορτοκαλιού σε πολλά ψητά μου. Νομίζω πως τα απογειώνει. Το σημερινό φαγητό μπορεί να είναι από τα πιο πολύχρωμα που έχω κάνει. Τα χρώματά του δεν υπάρχουν, όπως και η γεύση του. Έχει πάρει αρώματα από τα μαγειρεμένα και κάπως καραμελωμένα εσπεριδοειδή και είναι φανταστικό. Αν και δεν είχα πολύ χρόνο, μπήκα στον πειρασμό να πάρω μερικές φωτογραφίες και να μοιραστώ το σημερινό μου διάλειμμα μαζί σας. Και τώρα πίσω για διάβασμα!