Η άνοιξη είναι εδώ μαζί με όλα τα υπέροχα δώρα της. Επιτέλους νιώθουμε το ζεστό χάδι του ήλιου, βγάζουμε από πάνω μας αλλά και από τα ντουλάπια μας τα βαριά και ασήκωτα μάλλινα πλεκτά και μπουφάν, περπατάμε ξυπόλυτοι (χωρίς καλτσούλες, το αγαπημένο μου), ανοίγουμε ορθάνοιχτα παράθυρα και πόρτες για να μπει μεσα η ανοιξιάτικη αύρα, απολαμβάνουμε τους καταπράσινους κήπους και υπέροχα, αρωματικά τριαντάφυλλα, αρχίζουμε δειλά, δειλά να καθόμαστε έξω τα βράδια... Σαν να βγαίνουμε σε έναν καινούργιο κόσμο, σαν να ξεκινάμε μία νέα ζωή!

Νομίζω πως όλη αυτή η κατάσταση κάνει ένα μεγάλο boost στη διάθεσή μου. Σαν να ρέει μία απίστευτη ενέργεια μέσα μου αλλά και γύρω μου που με γεμίζει χαρά, όρεξη, θετικότητα... Σαν να έφυγε ένα βάρος από πάνω μου, σαν να νιώθω τόσο ανάλαφρη, σαν να πετάω!

Μαζί με όλα αυτά τα υπέροχα δώρα, η άνοιξη έφερε μαζί της και ένα σωρό ολόφρεσκα καλούδια για το τραπέζι μας. Με μεγάλη χαρά πηγαίνω για ψώνια περιμένοντας με αγωνία να δω τι νέο φρούτο και λαχανικό θα κάνει την εμφάνισή του κάθε φορά. Με βρίσκει κάπως ανυπόμονη αυτή η περίοδος. Δεν θέλω τίποτα μα τίποτα από το χειμωνιάτικό μας μενού. Τέλος! Έτσι κάπως πέφτω με τα μούτρα στα ανοιξιάτικα entries αφήνοντας πίσω μου όλα τα κουνουπιδομπροκολολάχανα!

Σήμερα επιστρέφω πολύ ενθουσιασμένη, με μία σακούλα γεμάτη από τις πρώτες βιολογικές αγκινάρες που βρήκα. Είναι ολόφρεσκες και πανέμορφες και κάπως πανάκριβες θα έλεγα! Το υπέροχο αυτό λουλούδι με συναρπάζει πάντα. Δεν είχα στον νου μου τι ακριβώς θα μαγειρέψω όταν τις αγόρασα, ήξερα μόνο πως σίγουρα θα τις φωτογράφιζα πρώτα. 

Λατρεύω τις αγκινάρες. Παρόλο που δεν τις έτρωγα, δεν ξέρω για ποιον λόγο ακριβώς, εδώ και χρόνια πια είναι από τα πολύ αγαπημένα μου λαχανικά. Θέλω να πιστεύω πως πολύ σύντομα θα κάνουν την εμφάνισή τους και οι αγκινάρες που φύτεψα στον λαχανόκηπό μας. Επειδή βρίσκονται στο βουνό, κάπως ψηλά, σίγουρα θα αργήσουν. Μέχρι τότε θα αρκεστώ στις βιολογικές που βρίσκω στην αγορά. Έχω τόση χαρά που επιτέλους ήρθε η εποχή τους. Δεν θα τις αφήσω σε ησυχία, εξάλλου εκτός από πεντανόστιμες είναι και τόσο υγιεινές!

Τι μαγειρεύουμε σήμερα; Τι να πρωτοκάνω; Είχα τόση χαρά που πραγματικά δεν ήξερα τι να μαγειρέψω. Και εκεί θυμήθηκα μία πολύ λαχταριστή συνταγή για pasta και αγκινάρα. Ένα υπέροχο πιάτο με το οποίο είχα ενθουσιαστεί. Το φάγαμε στη Gradara, σε ένα workshop, από τη μαμά Solfrini. Συγκλονιστικό! Έψαξα για άλλη μία φορά στο απαραίτητο πια για εμένα βιβλίο της Valentina Solfrini, Naturally Vegetarian, αλλά δεν τη βρήκα εκεί. Τελικά βρήκα κάτι που μοιάζει πολύ στο blog της, το Hortus ( http://hortuscuisine.com) κάτι σαν  ragù αγκινάρας. Θα έχω σαν οδηγό μου αυτή τη συνταγή αλλά θα την πειράξω και λίγο.

Είναι ένα πολύ εύκολο και νόστιμο πιάτο. Ό,τι πρέπει σήμερα που περιμένω και φίλους. Οι αγκινάρες μου είναι μικρές, πολύ τρυφερές και καθαρίζονται πανεύκολα. Όταν είναι τόσο τρυφερές σχεδόν λυπάσαι να τις μαγειρέψεις. Τρώγονται και ωμές με λίγο λαδάκι, αλάτι και λεμόνι. Εγώ όμως έχω βάλει ψηλά τον πήχη σήμερα και θα προσπαθήσω να φέρω στο πιάτο μας εκείνη την υπέροχη γεύση από τη Gradara!

Έχω διαλέξει την pasta μου, και είναι tagliatelle για σήμερα. Νομίζω πως ταιριάζει υπέροχα στη συνταγή μου. Οι αγκινάρες μου είναι ήδη έτοιμες για φωτογράφιση και έχω να πω πως έχουν αρκετή φωτογένεια!