Τοπίο στην ομίχλη! Αλήθεια, κάπως έτσι εξελίχθηκε το Σαββατοκύριακο. Δεν έβλεπες τη μύτη σου μπροστά σου. Όταν αυτό το τοπίο το ζεις στο βουνό, ανάμεσα στα τόσα δένδρα και το κρύο, η ατμόσφαιρα γίνεται μαγική, κινηματογραφική. Περιμέναμε αγαπημένους φίλους την Κυριακή και ευχόμουν ο καιρός να είναι καλός και να μας επιτρέψει να κάνουμε βόλτες, να χαρούμε τη φύση αλλά και τα αγαπημένα μας τετράποδα. Η Κυριακή όμως ξημέρωσε με την πιο πυκνή ομίχλη ever και η βροχή έκανε μόνο λίγα, μικρά διαλείμματα, έτσι για να ξεκουραστεί. 

Ομίχλη, κρύο και υγρασία, δεν ήταν ικανά να μας κρατήσουν μέσα. Βάλαμε ότι υπήρχε σε σκούφο, κασκόλ, γάντια... Και βγήκαμε για μια παγωμένη βόλτα. Η ομίχλη ήταν τόσο πυκνή που την ένιωθες σαν κουρτίνα μπροστά σου που έπρεπε να την κάνεις στην άκρη με το χέρι σου για να περάσεις. Τοπίο υπέροχο και μυστηριώδες! Μια απίθανη ησυχία επικρατούσε, ακούγονταν μόνο τα βήματά μας πάνω στα υγρά φύλλα και κλαδάκια. Η φύση υπέροχη και υγρή με τα κλαδιά και τα φύλλα να δακρύζουν από τις σταγόνες της βροχής. Εικόνα μαγική. Η φύση ξέρει να είναι όμορφη ανεξαρτήτως καιρού και σε ανταμείβει όποτε είσαι κοντά της.

Ήταν μια τέλεια μέρα για να είναι κανείς κοντά στο τζάκι. Με τόση υγρασία και κρύο, η ζεστασιά της φωτιάς σε τραβούσε σε μαγνήτης. Κάτι τέτοιες μέρες λατρεύω να ακούω τη φωτιά, τα ξύλα να καίγονται και να οργανώνω τη μαγειρική μου γύρω από το τζάκι. 

Πριν ακόμη ξεκινήσουμε τη βόλτα μας στην ομίχλη, κάπως το τοπίο μου είχε μιλήσει και μου ήρθε η έμπνευση να κάνω ένα πιάτο που ήταν τέλειο για μια τέτοια μουντή και κρύα μέρα. Η έμπνευση ήταν τόσο μεγάλη που σκέφτηκα να το φωτογραφίσω και να το μοιραστώ μαζί σας. Είχα όλα τα κατάλληλα υλικά αλλά και τα βουνίσια μου props για να στήσω το τέλειο σκηνικό. Το πεντανόστιμο αυτό πιάτο αγαπάει πολύ το κρύο και το βουνό και ήταν ό,τι πρέπει για να μας ζεστάνει μετά από τόσο κρύο αλλά συγχρόνως θα συνόδευε τέλεια τα ψητά μας. Bratkartoffeln. Το ξέρω, δεν σας αρέσουν πολύ οι ξενόγλωσσες παρεμβάσεις μου στα κείμενα αλλά πραγματικά δεν ξέρω πώς αλλιώς να το αποκαλέσω. Είναι οι διάσημες γερμανικές πατάτες πειραγμένες κάπως, φυσικά, από εμένα!

Από τα υλικά και μόνο καταλαβαίνει κανείς πόσο νόστιμο είναι αυτό το πιάτο. Αριστούργημα! Και χορταστικότατο, φυσικά. Θα μπορούσε να αποτελεί ένα ολοκληρωμένο γεύμα από μόνο του και όχι συνοδευτικό όπως σήμερα. 

Η κλασική εκδοχή της συνταγής των Bratkartoffeln είναι συνδυασμός καραμελωμένου κρεμμυδιού, βραστής πατάτας και μπέικον. Τηγανίζονται μέχρι να αποκτήσουν ροδαλό, κόκκινο χρώμα και να γίνουν κριτσανιστές. Λαχταριστές!  Στη Γερμανία συνήθως συνοδεύουν, τι άλλο, τα σνίτσελ! Αγαπημένο πιάτο του πατέρα μου που σπούδασε και έζησε χρόνια στη Γερμανία. Σκέφτομαι πως εκείνος τελικά είναι η αιτία που αυτό το πιάτο βρέθηκε και ρίζωσε για τα καλά στην κουζίνα μας!

Εγώ, ως συνήθως, με λίγο πείραγμα, πήγα τη συνταγή λίγο παραπέρα. Λόγω βουνού το έκανα λίγο πιο κατάλληλο για τις χαμηλές θερμοκρασίες και ίσως και χιόνια κάποιες φορές. Με την προσθήκη του αγαπημένου μας λουκάνικου, καυτερής chili κόκκινης πιπερίτσας και καπνιστής πάπρικα το πιάτο πραγματικά απογειώθηκε! Το ξέρω, σας ακούω ήδη να μου λέτε για τις θερμίδες. Και δεν έχετε άδικο. Θέλω όμως να με πιστέψετε πως αυτή τη συνταγή την κάνω το πολύ 2-3 φορές τον χρόνο. Αξίζει νομίζω να αμαρτήσει κανείς!

Είχα καιρό να μαγειρέψω αλλά και να φωτογραφίσω με κόσμο γύρω μου! Τελικά είναι μάλλον μια μοναχική ιστορία. Η παρέα μου σήμερα το ανέτρεψε αυτό! Η Αλεξάνδρα και ο Δημήτρης, εκτός από σημαντική βοήθεια, αποδείχθηκαν και σπουδαίοι Chef! Μου έδωσαν έναν φρέσκο αέρα και ενέργεια, μια ματιά τόσο ζωντανή και δημιουργική!  Δεν βλέπω την ώρα να ξαναδημιουργήσουμε μαζί!