Η σχέση που έχω με την κυρία not guilty food είναι μαμάς και κόρης, επομένως η επαφή μου με τη μαγειρική υπάρχει σχεδόν από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου. Δεν νομίζω ποτέ να μου έμαθε κάποιος να μαγειρεύω ή να έχω ρωτήσει κάποια συνταγή, απλώς κάναμε παρέα στην κουζίνα, μιλούσαμε, γελούσαμε, ζυμώναμε, τρώγαμε και κάπως έτσι έμαθα, ας πούμε βιωματικά. Όταν ήμουν μικρή το αγαπημένο μου φαγητό ήταν πουρές σπανάκι με συκώτι (δεν το λες και πολύ φυσιολογικό για ένα πεντάχρονο) αλλά η μαμά μου σίγουρα τα είχε καταφέρει.

Τα πρώτα μου βήματα προς την ανεξαρτησία (σε ό,τι έχει να κάνει με το φαγητό) τα έκανα σε ένα ταξίδι με τους γονείς μου στο εξωτερικό, όταν με περίσσια αυτοπεποίθηση πήγα για πρώτη φορά στον μπουφέ του εστιατορίου να ετοιμάσω το πιάτο μόνη μου. Το αποτέλεσμα ήταν μακαρόνια, ένα κομμάτι τάρτας λεμόνι, ένα πράσινο μήλο και τρεις ελιές, και όλα αυτά στο ίδιο πιάτο. Φυσικά και όλοι οι μεγάλοι είχαν ξεκαρδιστεί αλλά για εμένα, που τότε δεν καταλάβαινα γιατί γελούσαν, ήταν μεγάλη στιγμή. Άσε που πιστεύω ότι ζήλευαν και λίγο που δεν το σκέφτηκαν αυτοί πρώτοι και το έκανα εγώ.

Η μεγάλη μου αδυναμία ήταν πάντα τα ψαρικά, όστρακα, γυαλιστερές, αχινοί, φούσκες, κυδώνια και γενικά ό,τι άλλο απαγορεύεται εγώ το αγαπώ πολύ. Αυτό φυσικά ξεκίνησε από τους γονείς μου, την αγάπη του Δημήτρη του πατέρα μου για τη θάλασσα και το γεγονός ότι όταν άλλα παιδάκια έπαιζαν στη παραλία εγώ με τον μπαμπά βουτούσαμε και βγάζαμε γυαλιστερές για τη βραδινή μακαρονάδα.

Σε άλλα νέα είμαι η Λίλιαν, δουλεύω σαν αρχιτέκτονας στην Αθήνα και ζω στην περιοχή του Λυκαβηττού, τρελαίνομαι για ταξίδια, jazz μουσική, μεγάλες βόλτες χωρίς προορισμό που με κάνουν συνεχώς να ανακαλύπτω καινούργια μέρη -συνήθως παλιά σπίτια στα οποία μπαίνω και εξερευνώ (ας μείνει μεταξύ μας αυτό γιατί δεν ειναι και πολύ νόμιμο), μια ζεστή κούπα καφέ τον Σεπτέμβρη με αέρα και φούτερ στο μπαλκόνι, το σπρέι από τη θάλασσα όταν είμαι πάνω σε καράβι και έχει αέρα, ένα ωραίο ποτήρι κόκκινο κρασί που μου θυμίζει βούτυρο, η αίσθηση της βαρύτητας όταν κολυμπάω στη θάλασσα και να περπατάω ξυπόλυτη. Τέλος, έχω την τύχη εδώ και τέσσερα χρόνια να κάνω παρέα με τον Τίγκρο -τον πιο goofy και αξιολάτρευτο τύπο που έχω γνωρίσει- και να μοιράζομαι μαζί του από βόλτες στα πάρκα μέχρι αγκαλιές τις κρύες νύχτες του χειμώνα.

Σήμερα το not guilty food μεταφέρεται στην κουζίνα μου. Για να γίνω πιο ξεκάθαρη, σήμερα εξάντλησα τις δυνατότητες που θα μπορούσε να έχει μία κουζίνα 3,5τμ. Ψάρια, λαχανικά, κατσαρόλες, ένας πάγκος για τη φωτογράφιση και μία μικρή σκάλα για να ανεβαίνω να φωτογραφίζω από πάνω ήταν αρκετά για να φρακάρει ο χώρος τελείως. Μου αρέσει όμως αυτός ο χαμός, λατρεύω να μαγειρεύω και κάθε φορά που είμαι μεταξύ του να κάνω ένα ωραίο φαγητό και να φωνάξω φίλους στο σπίτι ή να κάτσω να χουχουλιάσω κάτω από μία κουβέρτα και να μην κουνηθώ, διαλέγω πάντα τον χαμό (ή σχεδόν πάντα τέλος πάντων). Μου αρέσουν αυτές οι Κυριακές με επισκέψεις φίλων που έρχονται το πρωί για καφέ, και καταλήγουμε μετά από μαγείρεμα, κρασάκια και φαγητό να παίζουμε παντομίμα χωρίς να καταλάβουμε πότε πήγε δώδεκα η ώρα το βράδυ.

Πάμε στη μπουγιαμπέσα λοιπόν, το φαγητό των ψαράδων, το οποίο μαγείρευαν με ψάρια που είτε ήταν πολύ μικρά για να πουλήσουν είτε κρατούσαν από την ψαριά της ημέρας. Η κλασική μπουγιαμπέσα γίνεται με θαλασσινό νερό, πράγμα που δυστυχώς εμείς σήμερα δεν έχουμε αλλά αν βρεθείτε σε κάποιο ερημονήσι το καλοκαίρι με σκεύη μαγειρικής στην παραλία, το συστήνω ανεπιφύλακτα. Το μυστικό σε αυτή την πολύ νόστιμη σούπα είναι να κάνουμε έναν ωραίο ζωμό και γι’αυτό το να έχουμε παραπάνω από ένα είδος ψαριού βοηθάει πολύ. Σήμερα έχω πάρει κυδώνια, μύδια, γαρίδες, μία σκορπίνα (που είναι από τα αγαπημένα μου ψάρια) και μάγουλα σφυρίδας. Φυσικά και εσείς μπορείτε να βάλετε το ψάρι της επιλογής σας, να συμβουλευτείτε τον ψαρά σας για το φρέσκο ψάρι ημέρας αλλά και να επιλέξετε μία πιο οικονομική αλλά εξίσου νόστιμη λύση. Για παράδειγμα, αν έκανα αυτή τη σούπα μία οποιαδήποτε άλλη μέρα και δεν την ήθελα τόσο φωτογενή, θα διάλεγα να βάλω μπακαλιάρο, κάποιο κοκκινόψαρο για τη γεύση και μύδια τα οποία είναι πεντανόστιμα, εντυπωσιακά σε εμφάνιση και πολύ λογικά στην τιμή τους.