Κάθε τέλος καλοκαιριού, εκεί αρχές Σεπτέμβρη, μαίνεται ένας μικρός μαγειρικός οργασμός! Είναι η εποχή που πολλά λαχανικά που έχουμε φυτέψει είναι πλέον ώριμα και έτοιμα να καταναλωθούν. Είναι επίσης αυτή η περίοδος που τελειώνει το καλοκαίρι και παραδοσιακά πολλά λαχανικά μαγειρεύονται και αποθηκεύονται για το χειμώνα.

Για να είμαι ειλικρινής για πολλά χρόνια απέφευγα συστηματικά τη χρήση και τη μαγειρική των κονσερβοποιημένων προϊόντων. Θεωρούσα πάντα απόλυτα σωστό να φάει κανείς τα λαχανικά φρέσκα και στην εποχή τους. Ίσως και μόνο η ύπαρξη της λέξης κονσέρβα να ήταν από μόνη της απωθητική.

Φαίνεται πως όσο μεγαλώνω ξυπνούν μέσα μου μνήμες και γεύσεις από την παιδική μου ηλικία, καταβολές της σερβικής κουζίνας. Άρχισα λοιπόν να αναπαράγω στη σκέψη αλλά και στην πράξη κάποιες από αυτές τις συνταγές ακολουθώντας πιστά τις συνταγές της μητέρας μου. Διαπίστωσα πως οι σάλτσες που έφτιαχνα δεν περιείχαν καθόλου συντηρητικά όπως ήμουν πεπεισμένη και ότι ήταν απόλυτα κατάλληλα για υγιεινή διατροφή. Και όχι μόνο, τα βάζα αυτά έκλειναν μέσα τους όλο το άρωμα του καλοκαιριού μαζί με πολλά πολλά θρεπτικά στοιχεία!! Αυτός ήταν και ο σκοπός τους!! Να δώσουν τα πολύτιμα αυτά συστατικά και αρώματα στους κρύους χειμωνιάτικους μήνες όταν η πρόσβαση σε φρέσκα φρούτα και λαχανικά ήταν πολύ περιορισμένη!!

Μία από αυτές τις συνταγές, must have, είναι το Αjvar. Μία υπέροχη σάλτσα από κόκκινες πιπεριές. Πολυδουλεμένη και πολυαγαπημένη, όχι μόνο δική μου αλλά και πολλών φίλων, εάν κρίνω από τα βαζάκια που απλά εξαφανίζονται!!

Το Ajvar είναι σήμα κατατεθέν για τη Σερβική κουζίνα. Αν και το όνομά του προέρχεται από την τουρκική λέξη havyar που σημαίνει χαβιάρι, οι Σέρβοι διεκδικούν την προέλευσή του αποκαλώντας το «σερβικό χαβιάρι». Ονομάζεται και σαλάτα, κάτι σαν αλοιφή, τρώγεται με πολλούς τρόπους και συνδυάζεται με αρκετά φαγητά. Ο πιο αγαπημένος και γνωστός είναι πάνω σε bruschetta με kajmak (παραδοσιακό γαλακτοκομικό, κάτι μεταξύ τυριού και βουτύρου).

Υπάρχουν αρκετές παραλλαγές της συνταγής με πιο γνωστή αυτή του Pindjur (που είναι και η αγαπημένη μας) που είναι ένας συνδυασμός κόκκινης πιπεριάς και μελιτζάνας. Φυσικά πάντα υπάρχει η δυνατότητα προσθήκης και καυτερής πιπεριάς ανάλογα με την ένταση που θέλουμε να δώσουμε.

Σαν διαδικασία θα έλεγα ότι είναι αρκετά κοπιαστική και χρονοβόρα αλλά νομίζω ότι αξίζει τον κόπο. Ειδικά εάν έχετε δικά σας λαχανικά ή από βιολογική καλλιέργεια!! Στη δική μας κουζίνα το Ajvar τρώγεται συνήθως ως ορεκτικό πάνω σε bruschetta με κατσικίσιο τυρί (chevre) ή κajmak. Εάν θελήσετε κάτι πιο ελαφρύ του ταιριάζει επίσης πολύ και το Κατίκι Δομοκού! Είναι εξαιρετικό συνοδευτικό σε ψητά κρέατα, γεμιστές πατάτες και πολλά ακόμα φαγητά!

Για όσους αποφασίσετε να το κάνετε, καλή επιτυχία και δύναμη !! Σε κάθε περίπτωση να θυμάστε ότι υπάρχει και πωλείται σε πολλά καλά παντοπωλεία !