Δεν μπορείς να διαβάζεις όλα όσα εμφανίζονται καθημερινά στα social, είναι άλλωστε τόσο πολλά και σίγουρα δεν αξίζουν όλα τον χρόνο σου. Όμως, υπάρχουν κάποια accounts που έχω ξεχωρίσει και τα διαβάζω πάντα. Και όχι τυχαία, αφού ξέρω ότι θα πάρω κάθε φορά κάτι σημαντικό, κάτι χρήσιμο, κάτι που θα με αγγίξει. Διάβαζα σήμερα ένα κείμενο, comment στο instagram, από μια φίλη blogger που ακολουθώ και μου αρέσει πολύ η γραφή της, το οποίο με έβαλε σε σκέψεις.

Σε μια βόλτα της στην ύπαιθρο, η οποία έχει ταλαιπωρηθεί από έντονη ανομβρία, θαύμαζε τα πανέμορφα ανοιξιάτικα λουλούδια που άρχισαν να ξεπροβάλλουν και αναρωτιόταν πώς βρίσκουν τη δύναμη να ανθίζουν κάτω από τόσο αντίξοες συνθήκες. Λουλούδια που έσκαγαν σαν από θαύμα μέσα από τη γη που είχε γίνει σαν πέτρα, λόγω της έλλειψης νερού. Και παράλληλα αναρωτιόταν αν απλώς τα θαύμαζε ή εκλιπαρούσε και για τη συμβουλή τους. Πώς?

Είναι μια blogger που αγαπώ και τα κείμενα αλλά και οι φωτογραφίες της πάντα με συνεπαίρνουν. Μου αρέσουν τόσο πολύ οι άνθρωποι που δε λένε πολλά αλλά όταν μιλούν, με λίγα λόγια, λένε τόσα πολλά και αφήνουν δυνατά μηνύματα, και μια σπίθα στις σκέψεις σου.

Μεταφορικά τα λουλούδια θα μπορούσαμε να είμαστε εμείς και η άνυδρη γη, η σημερινή μας, εδώ και ένα χρόνο, ζωή. Το ξέρω, είναι χιλιοειπωμένο, η κατάσταση είναι πρωτόγνωρη αλλά όσο κι αν αποφεύγουμε πια να το συζητάμε, οι συνθήκες εξακολουθούν να είναι απρόβλεπτες, σκληρές και σαφώς ανεξέλεγκτες. Αφήστε που μου φαίνεται κάπως τρελό που έχουμε γενέθλια και κλείνουμε έναν χρόνο μέσα σε αυτή την κινηματογραφικού μεγέθους πανδημική ζωή!

Και εδώ ακριβώς ήθελα να καταλήξω, καθώς σκέφτομαι το πώς βιώνει, πώς ζει ο καθένας μας αυτό που συμβαίνει. Πώς μπορεί να ανθίσει, να αντλήσει ενέργεια, δύναμη, να επιβιώσει, να στηρίξει άλλους, να σταθεί όρθιος, να προχωρήσει μέσα από αυτή τη θύελλα, να μη βυθιστεί!

Day by day, είναι η δική μου απάντηση! Αντλώντας δυνάμεις και φως από όπου μπορεί ο καθένας αλλά κυρίως από μικρά καθημερινά πράγματα, από αυτά που μέχρι χθες θεωρούσαμε δεδομένα και συνηθισμένα. Μια ηλιόλουστη μέρα, μια βόλτα στη θάλασσα, ένα αγαπημένο χαμόγελο, μια ζεστή κουβέντα, μια αγκαλιά, μια ευχάριστη είδηση, μια κουβέντα με έναν αγαπημένο φίλο... Μοιάζουμε με μπαταρίες που γεμίζουν τη μια μέρα από μικρά, γλυκά γεγονότα και πρόσωπα για να αδειάσουν ξανά την επομένη με εκπληκτική ταχύτητα μέχρι που πάλι κάτι μικρό και αγαπημένο θα τις ξαναγεμίσει.. Κάπως έτσι, day by day!

Κάπως έτσι προχωράμε και επιβιώνουμε, κάπως έτσι ανθίζουν και τα λουλούδια σε μια άνυδρη γη, γιατί κάπως έτσι είναι προγραμματισμένα από τη φύση, να αναζητούν το φως, την ελπίδα, να επιβιώνουν. Κάπως έτσι προχωράμε κι εμείς, γιατί είμαστε οπλισμένοι με μια δύναμη που μένει κρυφή και κοιμάται μέσα μας, που ούτε καν ξέρουμε πως υπάρχει, αλλά όταν χρειαστεί ζωντανεύει και θεριεύει και είναι αυτή που μας βγάζει στην επιφάνεια μέσα από την πιο τρελή τρικυμία!

Σήμερα έχω ανάγκη από κάτι χαρούμενο, δροσερό και όμορφο, κάτι που θα φέρει χαρά στα αγαπημένα μου πρόσωπα. Τα καλάθια μου είναι γεμάτα υπέροχα, βιολογικά λεμόνια. Μου αρέσει τόσο η θέα τους και τα κιτρινοπράσινα χρώματά τους. Τα παίρνω στα χέρια μου και πιέζω ελαφρά τη φλούδα για να εισπνεύσω ακόμα πιο πολλή δροσιά, ακόμα περισσότερο άρωμα. Είναι από αυτά τα μικρά, όμορφα πράγματα που σου φέρνουν απίστευτη χαρά και ευφορία. 

Όλοι αγαπάμε τη Lemon Pie και είμαι σίγουρη πως πολλοί από εσάς την απολαμβάνετε συχνά πυκνά. Σήμερα, εκτός από υπέροχα λεμόνια, έχω και τα πρώτα λουλούδια από τις αγαπημένες μου ορτανσίες. Υπέροχος συνδυασμός. Η κουζίνα μου πλημμύρισε ομορφιά! Τα υλικά αυτά είναι αρκετά για να με κάνουν χαρούμενη και να δημιουργήσω έναν ακόμη φωτογραφικό χαμό στην κουζίνα μου φτιάχνοντας το αγαπημένο μας γλυκό!