Κάθε φορά που θέλω να ανασύρω από τη μνήμη μου γεγονότα και συναισθήματα, γιατί θέλω να γράψω ενα story για ένα workshop, διαπιστώνω ότι γίνομαι πολύ ευσυγκίνητη. Έτσι και τώρα που ταξιδεύω πίσω στη Gradara, Ιταλία, πλημμυρίζω από συναισθήματα αγάπης, ευγνωμοσύνης, βαθιάς ικανοποίησης και πληρότητας. Ήταν πραγματικά μοναδική εμπειρία, ένα food styling, food photography και story telling workshop, από δύο μοναδικές στο είδος τους γυναίκες, που θαυμάζω πολύ για τη δουλειά τους. Την ελληνικής καταγωγής Eva Cosmas Flores, food photographer, food stylist, food blogger (Adventure in Food) και την οικοδέσποινά μας Valentina Solfrini, επίσης food photographer, food stylist, blogger (Hortus).

 H χαρά μου αυτή τη φορά ήταν ακόμα πιο μεγάλη γιατί είχα παρέα μου και έζησα αυτή την υπέροχη εμπειρία μαζί με την κόρη μου. Τρέφουμε την ίδια αγάπη για το φαγητό, την προετοιμασία, την παρουσίαση και γενικά για όλη την τελετουργία του τραπεζιού. Από πολύ μικρή ηλικία συμμετείχε με μεγάλη σοβαρότητα και έμπνευση στην κουζίνα μας  και η μαγειρική ήταν από τα αγαπημένα μας παιχνίδια. Σύντομα στολίζαμε μαζί τα γιορτινά τραπέζια και νομίζω πως έχουμε ζήσει και μοιραστεί υπέροχες στιγμές, από αυτές που σε γεμίζουν ζεστασιά, αρώματα, αλεύρια παντού, ζύμες, πιάτα που αχνίζουν.. Σήμερα συνεχίζεται αυτή η υπέροχη σχέση, με καθημερινές ανταλλαγές συνταγών και πολλές πολλές αναρτήσεις των αγαπημένων μας πιάτων!! Πραγματικά δεν θα μπορούσα να έχω καλύτερη παρέα!

Αν και ήταν μία πολύ κουραστική μέρα, με σχεδόν καθόλου ύπνο και με μία πολύ πρωινή πτήση, είχαμε τόση χαρά που και οι δύο δεν καταλάβαμε πόσο γρήγορα βρεθήκαμε στην auto- strada Bologna- Gradara! Η διαδρομή μας φάνηκε παιχνίδι και δεν πτοηθήκαμε ούτε όταν κατά λάθος βγήκαμε από τον δρόμο μας! Επανήλθαμε γρήγορα, κάνοντας μια μικρή παράκαμψη λίγων χιλιομέτρων. Συνεχίσαμε μες στη τρελή χαρά ακούγοντας στη διαπασών ιταλικά τραγούδια!! Διασχίζαμε την Emilia Romagna με προορισμό τη Gradara και το Castro di Granarola που βρισκόταν πάνω σε έναν καταπράσινο λόφο με θέα την Αδριατική θάλασσα.

 Όσο πλησιάζαμε στον προορισμό μας τόσο περισσότερο μαγευόμασταν από την ομορφιά του τοπίου. Ένας στενός ανηφορικός δρόμος με πυκνή βλάστηση και πανέμορφα σπίτια δεξιά και αριστερά μας οδήγησε στο Castro di Granarola. Ένα κτίσμα του 12^ου αιώνα, αναπαλαιωμένο εξαιρετικά που έχει μετατραπεί σήμερα σε ένα υπέροχο ξενοδοχείο με όλες τις σύγχρονες ανέσεις. Μαγικό!

Η διήγησή μου συνεχίζεται αργά το βράδυ της ίδιας μέρας. Κάτι σαν παραλήρημα..

" Ήταν μία μεγάλη μέρα, τεράστια!! Ήταν μία μέρα από εκείνες που νομίζεις ότι μέσα της χωράνε τρεις!! Τόσες πολλές ώρες χωρίς ύπνο. Σε άλλη περίπτωση φτάνοντας θα έπεφτα κατευθείαν για έναν μεσημεριανό υπνάκο, όμως εδώ δεν το σκέφτηκα καν, είχα τόσα πολλά καινούργια πράγματα να δω, τόσες πληροφορίες, δεν ήθελα να χάσω τίποτα!! Πόσες εικόνες μέσα σε μία μόνο μέρα, ένιωθα μια ζάλη μέσα στο κεφάλι μου από την προσπάθειά μου να τα χωρέσω όλα!! Και όσες προσδοκίες και αν είχα από την αναμονή του ταξιδιού, δεν μπορούν να συγκριθούν με την πραγματική εικόνα. Δεν συμβαίνει συχνά, σπάνια θα έλεγα. Συνήθως η φαντασία είναι πιο πλούσια από την πραγματικότητα, αλλά όχι , η Gradara δεν ανήκει σε αυτή την κατηγορία. Η Gradara και αυτό που έζησα σήμερα είναι "beyond"!

 Δεν έχω λόγια για αυτό το υπέροχο μέρος που αντικρίσαμε μπροστά μας. Τώρα που γράφω αυτές τις σειρές είναι 11 το βράδυ, μόλις μαζευτήκαμε στα δωμάτιά μας. Νυστάζω τρελά αλλά κάθομαι στο κρεβάτι μου κρατώντας το τετράδιό  και το μολύβι μου και προσπαθώ να βάλω τις σκέψεις μου σε μία τάξη, αν και αυτές πετάνε ανεξέλεγκτα από εδώ και από εκεί. Δεν μπορώ να μην αποτυπώσω αυτά που νιώθω γιατί ξέρω πως αύριο δεν θα έχουν την ίδια ένταση, αφού θα έρθουν άλλες εικόνες, ίσως πιο δυνατές!!

Η συνάντησή μας ήταν νωρίς το μεσημέρι. Σαν μαγικός συγχρονισμός, έφταναν ένας ένας οι συμμετέχοντες. Οι συστάσεις έγιναν γρήγορα, κρατώντας στο χέρι από ένα ποτήρι κρασί και στο πρόσωπό μας την ανυπομονησία  να γνωρίσουμε  τους καινούργιους φίλους και να ξεκινήσουμε την περιπέτειά μας μέσα από υπέροχα φαγητά και τη φωτογραφία!! Σύντομα γίναμε μια μεγάλη παρέα, που είχε παντού παρούσες την Εύα και την Valentina. Το μεσημεριανό γεύμα υποδοχής το επιμελήθηκε η μητέρα της Valentina, όπως  και όλα τα γεύματά μας. Οι συνταγές ήταν απλές, τοπικές, αυτές που η οικογένεια μαγειρεύει στην καθημερινότητά της,  και ας είχαμε την εντύπωση πως τρώγαμε τις πιο gourmet λιχουδιές κάποιου φημισμένου chef!! Λατρέψαμε αυτή την υπέροχη κυρία και όσο για τη μαγειρική της, speechless! 

 Σύμφωνα με όλες τις μετεωρολογικές προβλέψεις περιμέναμε βροχές και μπόρες. Αντιθέτως το τοπίο λούστηκε με τον πιο λαμπρό ήλιο, χαρίζοντάς μας μία απίστευτη μέρα!! Σαν να μην ήθελε να μας χαλάσει το χατίρι. Αλλά και εμείς δεν χάσαμε λεπτό, ούτε στιγμή. Στήθηκαν απίστευτα σκηνικά με υπέροχα props, σπιτικά κέικ, φρούτα, λουλούδια, υφάσματα ενώ το απογευματινό  "golden light” μας χαριζόταν γεναιόδωρα. Ακούραστες και εκπληκτικές η Eva και η Valentina ήταν συνέχεια δίπλα μας, έτοιμες να μας δείξουν όσα περισσότερα πράγματα μπορούσαν. Σταματήσαμε μόνο όταν χάθηκε το φως και γιατί πλησίαζε η ώρα του δείπνου! Εδώ ξανασυνάντησα και μια παλιά φίλη, την Saghar. H Saghar Setareh, ιρανικής καταγωγής, είναι μία εκπληκτική φωτογράφος, food stylist και food blogger ( labnoon). Είχαμε γνωριστεί στην Αθήνα, στο The Athens Gathering. Η Saghar είχε έρθει να βοηθήσει στο workshop. Χάρηκα απιστευτα που την ξαναείδα.

 Μετά από μία μέρα υπέρ γεμάτη μέρα βγήκαμε στον κήπο και αναζητήσαμε το βραδινό μας τραπέζι. Μας οδήγησαν σε ένα μονοπάτι μέσα από το δάσος που ούτε καν είχαμε προσέξει μέχρι τότε. Κατηφορίζοντας φάνηκε μπροστά μας ένα καινούργιο τοπίο, ένa secret garden που δεν φαινόταν από πουθενά,  με το πιο τέλεια  στολισμένο τραπέζι!!

Λίγο πιο πέρα ένας ξυλόφουρνος, ο πιο υπέροχος που έχω δει, φωτιά και ένας ειδικός μάγειρας που άνοιγε τις ζύμες του. Βραδιά πίτσας! Όλα αυτά με το υπέροχο φως του σούρουπου, μέσα στην καταπράσινη φύση και θέα την Αδριατική!! Μείναμε άφωνοι!! Σκηνικό απίστευτο!! Πίνοντας δροσερό τοπικό Trebiano νομίζω πως έφαγα τις ωραιότερες πίτσες της ζωής μου!! Και μάλλον τις πιο πολλές!" Κάπως έτσι, σαν να κατέθεσα τη μεγαλύτερη αλήθεια μου, πρέπει να με πήρε ο ύπνος!!

 New born today!!  Έτσι αισθάνομαι σήμερα, ο ύπνος έκανε το θαύμα του!! Μετά τη χθεσινή μέρα, που όπως είπαμε μετρούσε για τρεις, σήμερα νιώθω ότι πετάω!! Ανοίγοντας τα παντζούρια για να δω με αγωνία τον καιρό έξω, μαγεύτηκα!Η φύση λαμπύριζε μπροστά μου, λουσμένη από τον πρωινό ανοιξιάτικο ήλιο. Πόση ομορφιά! Θαυμάζω την αρχιτεκτονική αυτού του υπέροχου κάστρου, Castello di Granarola, που φώλιασε πάνω σε αυτόν τον καταπράσινο λόφο. Αναπαλαιωμένο  με απόλυτο σεβασμό στην ιστορία, στο περιβάλλον και στην αισθητική του χώρου ανάμεσα σε πελώρια πλατάνια και αρωματικά δέντρα δάφνης. H πρώτη κατασκευή του κάστρου καταγράφεται το 1200. Χτίστηκε σε τέτοια τοποθεσία ώστε να έχει την καλύτερη θέα και να λούζεται την περισσότερη ώρα από τον λαμπερό ήλιο της Emilia Romagna. Παντού τριγύρω γωνιές με υπέροχα, βαριά μεταλλικά τραπέζια στο χρώμα της σκουριάς, σαν να είναι από τότε, παλιά και αυτά. Απόλυτα εναρμονισμένα, σαν να φύτρωσαν μόνα τους, χωρίς καμία ανθρώπινη παρέμβαση. Τοπίο απόλυτα χαλαρό και γαλήνιο. Σκέφτομαι πως θα ήθελα να ξαναέρθω εδώ.

 Η ονειροπόλησή μου διακόπτεται αιφνίδια γιατί βλέπω πως η ώρα έχει περάσει, σύμφωνα με τους δείκτες του στομαχιού μου. Αντικρίζουμε ένα υπέροχο τραπέζι πρωινού στρωμένο στον κήπο, δίπλα στην πισίνα. Φυσικά και δεν τρώμε αλλά φωτογραφίζουμε. Τοπικά καλούδια, τυριά, σπιτικές τάρτες και κέικ, υπέροχα αλλαντικά!

Shooting, Capturing and Styling, shooting session! Tα σκηνικά στήθηκαν στη βιβλιοθήκη.  Συνεχίσαμε φωτογραφίζοντας  για ώρες τα υπέροχα σκηνικά που έστηναν για εμάς η Εύα και η Valentina.

Πραγματικά δεν καταλαβαίνεις πώς περνάει η ώρα. Και περνούσε. Σύντομα ξαναβγήκαμε έξω για να συνεχίσουμε σε άλλη γωνιά του κήπου. Concept, tiramisu styling. Μπολ και ποτήρια με το αγαπημένο γλυκό μοιράστηκαν σε διάφορες γωνιές με διαφορετικά props, και στη συνέχεια ο καθένας έστηνε το δικό του σκηνικό.

Σκεφτόμουν πολύ σοβαρά να παραλείψω το μεσημεριανό μας γεύμα καθώς άρχισα να καταλαβαίνω ότι μου ήταν αρκετά δύσκολο να κρατήσω το μέτρο και να αντισταθώ σε όλα αυτά τα υπέροχα πιάτα που έρχονταν στο τραπέζι μας. Και έρχεται ένα πιάτο στο μεσημεριανό μας τραπέζι, έτσι χωρίς να με ρωτήσει και τα ανατρέπει όλα, ίσως να είναι ένα από τα αγαπημένα μου τελικά. Λαζάνια με αγκινάρες και σπαράγγια! Ευτυχώς που η συνταγή βρέθηκε στο βιβλίο της Valentina, Naturally Vegetarian, και αυτό μου έφερε τεράστια ανακούφιση!

Έχουμε μόλις λίγη ώρα για να ξεκουραστούμε. Προσπαθώ να οργανώσω τις φωτογραφίες μου, τις σημειώσεις μου, γιατί έχουν μαζευτεί πολλά! Και πάλι τρέχουμε.. Γιατί έχουμε απογευματινό session και tasting ενός κρασιού που θα κάνει την εμφάνισή του σε λίγες μέρες! Eνα αφρώδες prosecco που έρχεται αυτή τη φορά από την τοπική ποικιλία Trebiano της Emilia Romagna και ευελπιστεί να γίνει το prosecco της περιοχής!!! NOEVE BOLE,  που σημαίνει Nine Bubbles. Η ιδέα ανήκει στους τοπικούς παραγωγούς οι οποίοι βλέπουν για χρόνια τη σοδιά της φημισμένης ποικιλίας τους να πηγαίνει μόνο για εξαγωγές. Είμαστε από τους πρώτους γευσιγνώστες αυτού του υπέροχου κρασιού!! Δεν χρειάζεται να περιγράψω τη χαρά μας!

Κάπως έτσι χαρούμενα αρχίζει και το δεύτερο βράδυ μας, με το Βοle, το υπέροχα στολισμένο τραπέζι μας στον μυστικό μας κήπο, με τοπικές λιχουδιές αυτή τη φορά, υπέροχα μαγειρεμένα λαχανικά, τυριά, αλλαντικά, piadini (λεπτές πιτούλες) αλλά και μία υπέροχη παρέα που αρχίζει να δένει και να επικοινωνεί όλο και περισσότερο ανάμεσα στα posts, Instagram και shootings!! Και όλα αυτά παρέα με μία ζωντανή ορχήστρα και υπέροχα ιταλικά τραγούδια, ενώ ο ήλιος χάνεται μέσα στον Αδριατικό ορίζοντα.

H τρίτη και τελευταία μέρα μας είναι Κυριακή. Δεν αντιλαμβάνομαι πώς περνάει ο χρόνος, σαν να ζούμε σε έναν δικό μας πράσινο φαγητόκοσμο!! Μετά από ακόμη ένα υπέροχο πρωινό ξεκινάει το μάθημά μας, αυτή τη φορά θέμα είναι τα media. Για πάνω από τρεις ώρες, καθισμένοι στο μεγάλο στρογγυλό τραπέζι της βιβλιοθήκης, εξαντλήσαμε όλες τις απορίες μας. Η εμπειρία που είχαν η Eva και η  Valentina μας φάνηκε πολύ χρήσιμη, νιώθαμε ασφάλεια και ανακούφιση για τις λύσεις που μας έδιναν.Φτάσαμε στο μεσημεριανό μας γεύμα και ευχόμουν πραγματικά να το προσπεράσουμε εάν ήταν δυνατόν.

Νομίζω ότι ήταν σοφό που το workshop διήρκεσε μόνο τρεις μέρες.. Ήρθε λοιπόν άλλο ένα γενναιόδωρο μεσογειακό γεύμα από τη μαμά Solfrini!! Pasta Fresca με σος από σπαράγγια και λουκάνικο sallsiccia, brushetes ντομάτα και buratta!! Πραγματικά δεν μπορείς να αντισταθείς, οι γεύσεις σε ξεπερνάνε!! Και ακόμα δεν τα έχουμε δει όλα! Μετά από το υπέροχο μεσημεριανό μας και ένα γρήγορο καφεδάκι ετοιμαζόμαστε για την πρώτη μας έξοδο από τον πολύ οικείο πια χώρο μας. Η εκδρομή μας είναι πολύ κοντινή και επισκεπτόμαστε το Roco di Gradara, το διάσημο κάστρο της περιοχής.

Το υπέροχο μεσαιωνικό κτίσμα για άλλη μια φορά κρύβει μία τραγωδία. Όπως πάντα, δύο οικογένειες, ένα μεγάλο μίσος, ένας μεγάλος έρωτας, δύο νέοι που θυσιάζονται, δυο νεκροί! Σας θυμίζει κάτι? Σίγουρα, αλλάζουν μόνο τα ονόματα!! Από τα πιο εντυπωσιακά κάστρα που έχω επισκεφθεί, με μεγάλη ιστορία.Υπέροχα μικρά μαγαζάκια και τοπικές τρατορίες φώλιαζαν εντός των τοίχων. Υπήρχε μια πολύ γραφική εικόνα και ατμόσφαιρα με πολύ κόσμο και κυρίως τουρίστες. Καταλήξαμε σε μία από τις τρατορίες για γευσιγνωσία τοπικών κρασιών!! Δεν σώζομαι με τίποτα και δεν με βοηθάει και κανένας!! Σχεδόν οριακά επιστρέφουμε για να αλλάξουμε γιατί ερχόταν η ώρα του μεγάλου, του τελευταίου μας δείπνου!

Η ώρα του σούρουπου είναι η καλύτερη παρέα όταν κρατάς στα χέρια σου τη φωτογραφική σου μηχανή. Δεν θέλω να χάσω με τίποτα αυτή τη μαγική ώρα και τρέχω έξω να κρατήσω ζωντανό με το φακό μου ό,τι μπορώ τελευταίο! Την ίδια ώρα γύρω μου γίνεται μεγάλη ετοιμασία για το δείπνο μας!

Ο στολισμός γίνεται με μεγάλη ευλάβεια, λουλούδια παντού, υφάσματα λινά, υπέροχα σερβίτσια…Το food styling εξάλλου είναι από τα βασικά θέματα αυτού του workshop!! Τρέχω να βοηθήσω, βοηθάμε όλοι.. Σε λίγο αρχίζουν να έρχονται πιατέλες με φαγητά. Ατέλειωτα απίστευτα πιάτα που πιο απλά αλλά και πιο όμορφα δεν έχω δει… Και ήταν και τα πιο νόστιμα όπως αποδείχτηκε στη συνέχεια. Μία υπερπαραγωγή από τοπικές συνταγές, από αυτές που δεν θα ξεχάσω ποτέ!! Ομολογώ πως η ιταλική κουζίνα είναι η αγαπημένη μου και μετά από αυτό το ταξίδι σίγουρα θα βρίσκεται πολύ πιο συχνά στο τραπέζι μας.

Κάτι ακόμα έκανε αυτή τη βραδιά ξεχωριστή, και ήταν οι άνθρωποι. Μία υπέροχη παρέα πια, μετα από τρεις μέρες, μοιραζόμασταν μεταξύ μας ιστορίες, τα σχέδιά μας, τις διευθύνσεις μας… Ζωηρές κουβέντες με γέλια, χαλαροί κρατώντας τα ποτήρια μας!! Μία ατμόσφαιρα τόσο ζεστή! Για άλλη μια φορά, συνυπήρχαν η χαρά και η μελαγχολία για κάτι τόσο όμορφο που τελειώνει!!

Κρατάω τις μοναδικές στιγμές που πέρασα και μοιράστηκα με τους καινούργιους μου φίλους, τις πολύτιμες γνώσεις που απέκτησα, το μαγικό τοπίο της Gradara, τα ανεπανάληπτα πιάτα της μαμάς Solfrini..Όσο για την Eva  την Valentina και την Saghar, ένα μεγάλο ευχαριστώ για την πιο ζεστή και την πιο υπέροχη φιλοξενία!! Κρατώ τα καλύτερα με την ευχή να τις ξαναδώ σύντομα σε κάποια νέα περιπέτεια με θέμα πάντα το Food!.